Fietsen naar Rome, etappe 27 – De weblog van Wim en Renée

Dinsdag 23 mei 2017, Ferrara naar Anita (70 km)

Voor een overzicht van alle etappes in 2017 zie deze link

Gisteravond een mooie avond in Ferrara. Prachtige oude stad met ook alweer een geweldig plein. Eerst nog slippers voor Renée gekocht en een nieuwe voorhanger-zonnebril voor Wim. Wijn gedronken op het plein en daarna ergens gegeten, oa ravioli met pompoenvulling, boter en parmezaanse kaas – een lokale specialiteit. Om 21:30 uur weer terug en na bezoek aan het badhuis meteen plat. Soms liggen we er ook al om 21 uur in, moe van het fietsen. En we slapen ook vrijwel meteen in. Komt natuurlijk ook door het erg vroege opstaan. Na het ontbijt de boel weer ingepakt en de waterflessen voor onderweg (1,5 liter voor Renée en 1 liter voor Wim) gevuld. Onderweg kopen we soms 1 of 2 keer 1,5 liter bij – als het kan lekker koud. We verbruiken veel water, maar het is ook nodig ook. Het wordt allemaal uitgezweet!

Tijdens een koffiestop in Portomaggiore stappen 4 zwaarbewapende militairen uit met machinegeweren. Die moeten ook even een cafeïneshot halen. Stoere mannen! Tevens inkopen voor lunch en diner gedaan want we kamperen vandaag in een soort natuurgebied en daar is nergens een supermarkt te vinden.

Dit gebied is sowieso heel leeg. Veel grote akkerbedrijven. Veel andere bloggers klagen over de saaiheid van dit gebied, de Po-vlakte. Maar wij zijn het daar toch niet mee eens. Het is inderdaad net zo vlak als in Nederland, maar de hele inrichting is op z’n Italiaans, en daar is veel aan te bekijken. Bovendien zie je nog heel lang de uitlopers van de Dolomieten – vrijwel tot aan het moment dat we dicht bij de kust zijn gekomen.

Een ander punt van kritiek van veel bloggers is de kwaliteit van de wegen. Die is inderdaad een stuk slechter dan die in Nederland, maar er valt wel mee te leven. Op stillere wegen een beetje om de gaten heen fietsen en op drukke wegen wat meer opletten. Ook het gedrag van de automobilisten valt ons mee. Ze houden, waar het kan, zeker rekening met de fietsers – de meesten rijden in een grote boog om ons heen. Tot nu toe dus geen klachten over wegen of verkeer. Wellicht is het in de bergen anders.

De camping in Anita is erg sober – we worden ook niet echt wijs uit het bordje met de openingstijden van de receptie. We staan er eerst alleen, later komen er nog wat andere Rome-fietsers uit Nederland bij die we ook al in Ferrara ontmoet hadden. Een mevrouw van ongeveer onze leeftijd, alleen per e-bike op weg naar Sicilië, en ook 2 jonge meisjes. Bij onze aankomst is niemand aanwezig, maar de badruimtes zijn wel open, dus we gaan er maar staan. Rond 19 uur komt de eigenaar even afrekenen, en dat was het dan. Hoewel wij verder niemand gezien hebben, was later ook het badhuis op mysterieuze wijze toch min of meer schoongemaakt. En het bleek zelfs, dat in het bijbehorende huis ook een maaltijd geserveerd had kunnen worden.

Vlakbij ligt een grote lagune met een flinke flamingo-populatie, de Valli di Comácchio. Wel een paar honderd flamingo’s schatten we. Na het eten gaan we nog gauw even kijken en foto’s maken.

[Weergeven als diashow]