Fietsen naar Rome, etappe 33

Dinsdag 30 mei 2017, van Massa Martana naar Otricoli (54 km)

Voor een overzicht van alle etappes in 2017 zie deze link

Uitzicht vanuit Otricoli

Wederom vroeg op, om 5:30 uur. Deze 3 etappes van Assisi naar Rome (gisteren, vandaag en morgen) staan bekend om hun moeilijke trajecten (steeds klimmen en dalen, zie de hoogteprofielen). Bovendien rijden we nu vrijwel constant over 2-baans wegen. En die zijn helaas in de heuvels niet erg breed en op sommige gedeelten ook nog eens heel druk. Het rijden vergt dus nogal wat aandacht. Gelukkig geeft Hans Reitsma in z’n routeboekjes goed aan waar je de echt drukke stukken kunt verwachten.

Wat goed gaat is, als personenauto’s op beide weghelften rijden en ons passeren. Eén vrachtwagen en één personenauto gaat ook nog net. Maar met 2 vrachtwagens wordt het erg penibel. Ik zit dan ook veel in m’n spiegeltje te kijken (zo’n spiegel is echt wel nodig in Italië) en te letten op de vrachtwagens. Renée rijdt altijd voorop en mag naar achteren waarschuwingen roepen voor gaten, scheuren, putten, bramen die over de weg hangen, humps en allerlei combinaties van het voorgaande (put met gat en scheur). Het asfalt is, zoals eerder al gemeld, niet al te best in Italië. En een kromme velg als gevolg van zo’n gat in de weg loop je onderweg liever niet op. Ik rijd achter haar, geef de routeaanwijzingen door en let op het achteropkomende verkeer. Het is soms een heel geschreeuw onderling 🙂 .  Maar serieus: die vrachtwagens zijn best wel eng soms. Zie ik aankomen dat het echt te krap wordt, dan roep ik “de berm in” en stoppen we tot ze voorbij zijn. En dan te bedenken dat er ook veel wielrenners over die wegen rijden! Wij zijn als Nederlanders natuurlijk ook wel erg verwend met al die fietspaden in ons land.

We rijden in dit gebied over de Via Flaminia – een zeer oude weg, nog aangelegd door consul Gaius Flaminius in 220 v Chr. Later werd de weg meer naar het oosten verlegd. De weg was een belangrijke route naar het Noorden van het rijk.

Onderweg weer leuke stadjes doorgefietst zoals San Gemini en Narni. Als we lunchen op een bankje in een dorpje, zien we hoe het dorpsleven zich voor onze neus voltrekt. De lokale alimentari, frutti e verdure, annex bar, annex verkoper van huishoudelijke artikelen en persoonlijke hygiène (zoals allemaal op de gevel staat), speelt daarbij een belangrijke centrale rol. Iedereen kent elkaar, maakt een praatje met elkaar – en gaat daar soms ook eens uitgebreid voor zitten. Het lijkt net of iedereen alle tijd heeft. Oudere mannen komen vol belangstelling naar de baby kijken en even in een wangetje knijpen. Ergens uit een raam komen de klanken van een opera. Als het nodig is wordt er dubbel, of soms driedubbel geparkeerd voor de deur van de supermarkt. Niemand maakt zich druk over regels – natuurlijk snap ik dat jij hier vlak voor de deur parkeert. Dan rijd ik toch gewoon even via de andere baan om jou heen. En mijn tegenligger houdt dan wel weer rekening met mij. En de buschauffeur wacht ook wel even tot we klaar zijn. Waarom je ergens druk over maken – het werkt toch? Je hebt toch echt wel het idee midden tussen de Italianen te leven op deze manier.

Veel Italianen steken ook de duim omhoog als ze ons zo zien zitten en roepen ons “buon giorno” of “buon viaggia” toe. Erg gemoedelijk allemaal.

 

De gereden route:

Hoogteprofiel (klik voor een uitvergroting) en statistiek van deze etappe:

Statistieken van vandaag:

  • Hoogte Massa Martana: 278 m
  • Hoogte Otricoli: 87 m
  • Maximale hoogte: 372
  • Klimmeters: 670
  • Daalmeters:  861
  • Afstand: 54 km
  • Tijdsduur: 6 uur 48 minuten

Eén antwoord op “Fietsen naar Rome, etappe 33”

  1. Hallo, Renée en Wim,
    Zojuist jullie reis-verslag vluchtig doorgenomen. Weer erg veel bekende plaatsen tegengekomen, zoals jullie inmiddels weten waren wij daar met de auto en niet zo
    sportief als jullie op de fiets. Toch hebben ook wij daar ontzettend genoten.
    Vandaar dat ik het totale verslag t.z.t. op mijn gemak zal gaan doornemen!
    Zoals vaker vermeld onze bewondering voor het maken van zo’n tocht per fiets!
    Onze complimenten, Hans en Lily Breure.

Reacties zijn gesloten.