Loire-à-vélo dag-2

Maandag 10 juli, Nevers naar St-Satur (80 km)

Voor een overzicht van alle dagen zie deze link.

Het stadje Sancerre

Het was een beetje onrustige nacht op de camping. Dat lag niet aan de camping of de gasten, maar aan een stel jongelui dat onder de brug naast de camping een hoop plezier hadden en de nodige herrie veroorzaakten. We lagen om 22 uur in bed, maar ik kon daardoor niet slapen. Na 24 uur werd het langzaam rustiger.

Om 6:30 uur weer op en na het ontbijt om 8 uur terug naar het station om dat parkeerkaartje voor de auto te regelen. Vervolgens op weg naar de route die ergens onder Nevers doorloopt. Het is allemaal prima aangegeven. Alleen staan de bordjes soms in de Franse stand en is het even zoeken welke kant ze nu precies bedoelen. Rechtdoor of toch rechtsaf bijvoorbeeld. Onderweg in een bar nog een extra koffie genomen. Een cappuccino kennen ze niet (dat is nog vaak zo blijkt later), dus dat wordt gewone koffie met een scheut koude melk.

Hierna weer verder. De weg is mooi vlak en heel rustig met prima asfalt. De route gaat steeds langs de rivier. Echt een bejaardentochtje tot nog toe! Rond 16 uur bij de camping van St-Satur. Prima plekje, goed sanitair, en met nu weer wel 220V. Na het douchen gaan we eten halen bij de supermarkt. Terug begint het te regenen en het glaasje wijn (Sancerre, dat wel!) moet opgedronken worden in een party tent naast ons plekje dat door fietskampeerders gebruikt mag worden.  En we blijven hier ook maar zitten voor het eten. Vlakbij St-Satur ligt Sancerre, op een heuvel boven ons. Eigenlijk willen er daar even rondkijken maar het is al laat. We besluiten aan het eind van de tocht hier terug te komen. Sancerre is tenslotte zeer bekend van de lekkere wijnen.

Later op de avond wordt op dezelfde plek animatie vertoond en dat deden ze heel leuk. Publiek, zowel de ouderen als de kinderen, werd er goed bij betrokken.  Een klein jongetje was de prins, een oudere dame de prinses en nog iemand anders was het witte paard. Eigenlijk was het de bedoeling dat de prins de prinses zou zoenen, maar dat durfde hij toch niet. Toen galoppeerde hij maar weg op zijn witte paard. En het publiek klapte voor alle leuke dingen die ze zagen. En het jongetje straalde!

image_pdfimage_print