Vrijdag 3 september 2010.

We hebben een lang weekend (donderdagmiddag t/m zondag) genomen om nog een tweetal Pieterpad étappes te doen. De caravan gaat mee om ons te huisvesten. We nemen een mini camping in Afferden (Nrd Limburg) om te zien hoe dat gaat. We hebben al 1 keer eerder op een boerencamping gestaan en dat beviel wel. Die grote supercampings hebben wij wel een beetje gehad eigenlijk. Maar deze camping valt wat tegen en kan er maar net mee door. Wel heel mooi gelegen (in natuurgebied de Maasduinen), maar het sanitair is niet geweldig. Nou ja, veel zullen we niet op de camping zijn, want we hebben andere dingen te doen.

We gaan de route Hoog Elten (Duitsland) naar Zyfflich (ten oosten van Nijmegen, in Duitsland) lopen. Er zit bij Millingen een veer in de route waarmee we 2 keer over de Rijn moeten. Heen 1 keer per fiets, en retour lopend nog een keer. Dat veer gaat in principe maar 1 keer per uur, dus het wordt lastig. In het ergste geval moet je 2 keer bijna 1 uur wachten. Om die reden besluiten we na wat wikken en wegen het eindpunt van deze etappe te kiezen in Zyfflich, een vlek net over de grens in Duitsland. Het gaat uiteindelijk prima. We missen (natuurlijk) net het veer van 10 uur, maar de veerbaas gaat om 10:30 een extra vaart voor ons maken. En dat voor 3 hele euro’s. Tof!

Verder gaat alles naar wens. Vanaf Hoog-Elten loop je de heuvel af en komt dan in het rivierenlandschap van de Rijn.  En dat is een groot contrast met de etappes hiervoor in Gelderland. Langs Tolkamer naar de plek waar het veer ons weer overzet naar Millingen op de andere oever.  Daarna door het vlakke rivierlandschap naar het zuiden. Als we in Zyfflich, arriveren, gelegen ten oosten van Nijmegen, moeten we natuurlijk nog per auto de fietsen weer ophalen. We hebben de keuze uit de verkeersbrug van Arnhem of die van Emmerich. Daartussen ligt geen enkele brug! We nemen die van Emmerich en gaan daarna in Kleve (Kleef) eten. Kleve lijkt een alleraardigst stadje te zijn, dus we zullen hier nog wel een keer terugkomen. De eerste dag zit er weer op. We hebben 23 km gelopen.

Maandag 21 juni 2010. Na de etappe van gisteren wordt dit dag 2, en gelukkig is deze etappe van Roermond naar Peij wel wat korter, zo’n 22 km. Ook deze dag is het weer prima, net als gisteren trouwens. We zullen deze dag per fiets naar het beginpunt rijden. Aangezien het maandag is kunnen we eerst weer ontbijtbroodjes krijgen. We zoeken een bakker in Echt, maar dat is niet nodig. De supermarkt heeft prima broodjes voor ontbijt en lunch voor ons.

Via de knooppuntenkaart op weg naar Spik. Maar door het omrijden over de knooppunten rijden we maar liefst 33 km en doen er zo’n 2 uur over. Het wordt uiteindelijk 11:30 dat we kunnen beginnen. De tocht zelf is toch wel gehandicapt door de zware inspanning van gisteren. Bovendien zijn er de blaren. Die hebben we gisteravond wel doorgeprikt, maar ze geven vandaag toch nog wel problemen.

Tegen 17:30 arriveren we op de camping, waar de route precies achterlangs loopt. Toch wel blij dat de 2 etappes nu zijn afgelegd. We hebben maar even 52 km pieterpad gelopen in 2 dagen, en aan echte km’s zelfs 55. Ook dat is weer een record!

Zondag 20 juni 2010. Aan het einde van onze zomervakantie gaan we nog even een paar Pieterpad-étappes doen. Daar zijn we in 2009 mee begonnen, een beetje uit nood vanwege het wat slechte zomerweer in Berlijn. Maar het is zodanig leuk dat we het dit jaar (2010) ook weer hebben gedaan. We kwamen uit Frankrijk, dus stoppen in Limburg was geen punt. We hadden even moeite een camping met plek te vinden, maar vonden (wat laat op de avond) toch nog plek op een camping in de buurt van Echt. Een prima camping overigens.

Stand na Maandag 21 juni 2010:

De eerste etappe van 2 Pieterpad tochten dus. En wel een tocht van 30 km, waarover we eerder dit jaar besloten hadden dat we die dit jaar eens moeten lopen. En aangezien de enige overgebleven tocht van 30 km de etappe Venlo naar Roermond is, gaan we die nu doen.

Op tijd op vandaag, vanaf de camping per auto naar Roermond en al om 8:36 per trein naar Venlo, waar we om 09:00 kunnen starten. De route loopt daar langs het station. De eerste 10 km gaan, zoals tegenwoordig gebruikelijk bij ons, al weer erg vlot. Wat grappig is, is dat de tocht veel minder saai is dan we vooraf denken. Grote delen gaan door bos, en dat is deels ook nog een stukje door Duitsland, en grote delen zelfs precies op de grens. Dan kan ook bijna niet anders want Limburg is hier nogal smal en dan denk je wel langs veel drukken wegen te moeten lopen. Bovendien hebben ze in dit smalle stukje Limburg op de rechteroever van de Maas ook nog de A73 aangelegd!

Na Swalmen als we het derde 10 km stuk lopen wordt het toch wel moeilijk voor ons. Het blijkt toch weer zwaarder dan we denken. Tot overmaat van ramp ging ik ervan uit dat we het stukje vanaf de route waar we stoppen (het gehuchtje Spik) naar het station van Roermond ‘wel even’ zouden doen. Maar dat stukje blijkt toch nog weer 3 km te zijn. Waar zagen we dat eerder, die nonchalante houding van de organisator (Hoog Elten). Waarom hebben we onze fietsen niet neergezet op het eindpunt, verdorie!

Uiteindelijk dus 33 km gelopen en helemaal stuk op het laatst. Gelukkig zit er een pannekoekenrestaurant op het stationsplein van Roermond en daar laten we het ons eens goed smaken.

Donderdag 29 april, Kelberg naar Hillesheim (26 km).

Alweer de laatste dag van ons wandeltripje. Dit wordt zonder meer de zwaarste dag met 26 km, en wederom een aantal Eifelbulten in het parcours. We stappen om die reden al vroeg uit bed. We willen om 08:30 al op pad zijn. Met een gemiddelde van 4 km per uur (exclusief de stops) zullen we ongeveer 8 uur onderweg zijn, en dan is het 16:30 uur.

Na het ontbijt bij de bakker te hebben gegeten, gaan we vol goede moed op pad. Het weer is nog steeds uitstekend. Het zal vandaag wel een graad of 26 worden, dus veel water meenemen!

Onderweg komen we een kapel tegen met staties er omheen, en dat is al de tweede kapel die zo is uitgerust. Deze heet de Heyerkapelle.

Tja en hieronder lopen we tegen een probleem aan. Ook hier heeft de februaristorm flink huisgehouden, en er liggen tientallen bomen over het pad. Dit is geen stukje meer van de Eifelsteig – het opruimen had hier kennelijk iets lagere prioriteit. We proberen er omheen te komen, maar het is onbegonnen werk en nog gevaarlijk ook. Als je hier verkeerd valt kun je jezelf lelijk verwonden. Na in 15 minuten met heel veel moeite 10 bomen te hebben gepasseerd houden we het voor gezien. We gaan dus maar terug en zullen een omweg moeten nemen. Gek is wel, dat hier geen bord staat. De Duitsers zijn meestal erg vlot met zoiets. Later thuis zullen we Aktiva Tours waarschuwen…

De eerste 15 km van deze tocht verliepen eigenlijk zonder problemen – afgezien van het akkefietje met de omgevallen bomen. Maar uiteindelijk begonnen we onze voeten toch wel weer flink te voelen en bleken er toch ook telkens nog wel weer nieuwe blaren te ontstaan. We waren dus toch wel een beetje opgelucht dat Hillesheim uiteindelijk weer in het zicht kwam en zeker toen we lekker op onze eigen kamer onder de warme douche stonden!

We denken dat we al met al deze dagen ongeveer 90 km gelopen hebben. En het bleek toch een buitengewoon plezierige manier van vakantie houden te zijn. Je tempo vertraagt enorm, maar tegelijkertijd (of misschien juist wel daardoor) ben je veel meer in het hier en nu aanwezig. Tijdens het wandelen heb je alle tijd om om je heen te kijken, om wat te mijmeren over het leven en het zijn, en om de omgeving op je in te laten werken.

Tegelijkertijd wisten we natuurlijk ook steeds wel dat aan het einde van de dag een warme douche en een koud glaasje witte wijn op ons stonden te wachten. Dat was ook wel een prettige gedachte …

Woensdag 28 april, Daun naar Kelberg (18 km)

Na de behoorlijke inspanning van gisteren zaten we elkaar even aan te kijken. Beiden hadden we gisteravond behoorlijke blaren. Maar dankzij het eerste hulpsetje de blaren meteen doorgeprikt en daarna een goede nachtrust er overheen. En vanmorgen ziet het er al weer veel beter uit. Dus de bus nemen naar de volgende overnachting (waar we even voor vreesden!) blijkt toch niet nodig te zijn.  Dat slapen gaat overigens fantastisch.

Lekker moe gewandeld kun je wel goed slapen! Zoals gewoonlijk gaan we na het ontbijt eerst ergens koffie drinken. Meestal bij een bakker of een Konditorei.

Het is hier van oudsher een katholieke streek, gezien het aantal kapelletjes.

Deze dag blijkt redelijk gemakkelijk te verlopen. We lopen eigenlijk over een fietsroute en dat betekent meteen veel minder steil stijgen en dalen. Nou, daar hebben wij vandaag geen moeite mee. In Kelberg aangekomen, logeren we bij een bakker. We krijgen een heus appartement met woonkamer.

Bij het enige terras van het dorp (dat van de bakker) blijkt de witte wijn op te zijn. Dus toch maar even naar de Edeka gewandeld. En vervolgens bleek dat we ook nog een soort van eigen tuintje, met zon, hadden. Precies wat we nodig hadden!

Dinsdag 27 april, Gerolstein naar Daun (24,5 km)

Vandaag staat de route van Gerolstein naar Daun op het programma.

Dit is een lange route van officieel 24,5 km. Wat wij een beetje onderschat hebben is de moeilijkheidsfactor die de Eifelbulten ons opleveren. Je loopt vanuit de dalen naar hoogtes van tussen de 600 en 700 m. En daar is er niet één van maar vele. 24,5 Km lopen ‘op het vlakke’ zoals in Nederland is al niet slecht, maar dat te doen met die heuvels hier is wel een prestatie waar we ons niet voor hoeven te schamen. Maar na dag-1 vertrekken we nog vol goede moed.

Ook deze tocht loopt grotendeels via de route van de Eifelsteig.

Een prachtige route, maar zoals gezegd sturen ze je wèl over alle bulten onderweg. Wat ook opvalt is dat er nogal wat bomen zijn omgewaaid. Dat is een gevolg van de storm Xynthia uit februari 2010, dezelfde storm waarbij in Frankrijk nog een tiental dorpsbewoners in in de buurt van Nantes zijn verdronken. Wij herinneren ons geen erg grote storm in die tijd in Nederland, maar hier is het bal geweest dus. Vele bomen liggen plat, en het is een behoorlijke ravage. Overigens lazen we later in een plaatselijke krant dat met man en macht gewerkt is om de hele route van de Eifelsteig weer begaanbaar te maken en dat men dat net eind vorige week had afgerond (hoewel er nog een enkel aanwijsbordje zou kunnen ontbreken).

De tocht gaat vandaag voor een groot deel door bossen. Je loopt zomaar een uur zonder iemand tegen te komen. Kom daar in Nederland maar eens om!

Deze dag blijkt toch veel zwaarder dan gedacht. Het is iets meer km’s (25 i.p.v. 20) maar het is vooral gewoon zwaarder. Later zien we ook in een boekje dat deze tocht ongeveer 50% meer stijg- en daalmeters heeft dan die van dag-1.

Al met al vertrokken we rond 09:30 uit Gerolstein en waren we rond 17:00 in Daun. Een beste tocht derhalve!

Maandag 26 april, Hillesheim naar Gerolstein (20,5 km).

Gisteren zijn we in Hillesheim aangekomen, na een normale rit over Nijmegen, Venlo en dan de A61 naar de Eifel.
Zoals gebruikelijk zie je op snelwegen nooit veel van het landschap. Het laatste stuk van zo’n 40 km was 2-baans en dus konden we al even wat meer het landschap van de Eifel zien. Wij waren er beiden wel eens eerder geweest (Moezel bijv.) maar dit gedeelte in de buurt van Gerolstein kenden we beiden niet.

Na het inchecken in het hotel in Hillesheim alvast even per auto naar Gerolstein gereden. Gerolstein is bekend van de sprudel, een bronwatertje.  Renée vindt hem lekker smaken, ik wat minder. We verkennen de binnenstad van Gerolstein alvast. Na weer terug te zijn gereden naar Hillesheim  en uitstekend bij een Italiaan te hebben gegeten terug naar het hotel, en goed geslapen.

Vanmorgen na het ontbijt moest het dan gebeuren. De start van een 4-daagse tocht van tussen de 20 en 26 km per dag. Dat is een nieuwe ervaring voor ons. Op het Pieterpad hebben we inmiddels 2 keer 20 km gelopen op 2 achtereenvolgende dagen, maar nog niet eerder op 4 dagen achter elkaar.

De vraag is hoe vooral de voeten zich gaan houden. Ik (Wim) ben er niet helemaal gerust op. Als je met blaren komt te zitten onderweg, heb je een probleem!
Na het ontbijt de bagage ingeleverd bij de hotelhouder die zorgt voor transport naar het volgende hotel. Dat is een prima systeem vinden wij. Je hoeft zelf alleen maar een rugzak met spullen voor onderweg mee te nemen en de rest wordt voor je verzorgd. Als je aankomt bij het volgende hotel staat de bagage daar al klaar. We hadden deze reis geboekt bij Aktiva Tours.

De tocht verloopt probleemloos. Geen centje pijn, alleen wat vermoeide voetspieren (bij mij) en Renée merkt dat dij- en beenspieren een  aantal heuvels hebben moeten beklimmen en afdalen. Dat zijn wel heuvels van zo’n 500 à  600 m hoog en we krijgen er een viertal te verwerken. Dat zijn de Wolfsbeuel, de Rother Kopf, de Rother Hecke, en de Auberg. Het klimmen en dalen is toch echt wel een aanslag op je spieren. 20 Km hier is toch nog wat anders dan een vlakke Pieterpad-etappe van 20 km.

Maar het gaat deze  eerste dag goed en we houden het nog droog ook. De temperatuur is eigenlijk iets te koud, maar de komende dagen wordt het nog warmer. Desondanks konden we toch nog buiten eten op het terras van ons hotel. Rond 15:30 arriveren we in het hotel in Gerolstein.