Wij zijn een beetje bij toeval verslingerd geraakt aan wandelen over lange afstand paden. Vanuit het kantoor in Groningen, waar ik destijds werkte en dat grenst aan de Hoornse Diep, zag ik regelmatig Pieterpad wandelaars voorbijkomen. Ik liep al regelmatig tussen de middag een km of 6 om een beetje in conditie te blijven. Als niet-sporter (no sports please 🙂 ) moet je tenslotte wat, als je ouder wordt. En Renée en ik wandelden wel meer overal stukjes.
Ik stelde Renée in februari 2008 voor een stukje te gaan wandelen over het Pieterpad. En van het een kwam het ander. Dan ga je je voorstellen dat je het hele Pieterpad hebt gelopen! Dat leek ons een hele zware opgave. Nu -achteraf- denk je daar toch heel anders over. En het is verslavend ook. We begonnen met stukjes van 8-10 km, en voerden dat steeds op. De eerste grens was 20 km. Daarna werd het 25 en tenslotte 30. Inmiddels (in 2011) hebben we al ergens 36 km gelopen, dus 40 km komt ook al in zicht.
Het is verbazingwekkend dat ik, die toch helemaal niet sportief was, nu dit soort tochten maak en het nog leuk vind ook. Vroeger verklaarde ik mensen voor gek, die dit deden. Het moest wel vreselijk saai zijn, en bovendien vreselijk vermoeiend. Maar niets is minder waar, het is juist heel leuk. En zo nu en dan erg moe worden is niet verkeerd voor je lijf. Daar wordt je beter van! En wat elke Pieterpadder weet: dit is dé manier om Nederland goed te leren kennen. Het langzaam trekken door het landschap heeft een bijzondere bekoring. Wij als noorderlingen raasden ook jarenlang over de A73 op weg naar Zuid-Frankrijk. Maar wat wisten wij eigenlijk van Noord-Limburg. Helemaal niets! Nooit geweest, en het zou daar wel saai zijn. Nu weten we beter!
Vervoer en overnachting
Het is waar, niet alle stukken zijn goed te doen als je met openbaar vervoer gaat. Hoog-Elten bijvoorbeeld is lastig. Wij hanteren nu het volgende principe:
- Auto op het eindpunt, per fiets naar het beginpunt. Na afloop van de tocht, halen we dan met de auto de fietsen weer op. Het nadeel hiervan is wel dat je bij lange stukken van 25 km al vermoeid raakt door het fietsen!
- Soms gaan we met het openbaar vervoer (op de heenreis). En het moet gezegd, het OV in Nederland is voortreffelijk!
- En soms zelfs een combinatie van beide, als het OV ter plekke niet goed uitpakt.
Vanuit Leek (Gn), waar wij wonen, zijn etappes tot Arnhem wel op 1 dag te doen. Daarna kun je beter een overnachting regelen. Nog beter zijn lange weekends, zodat je een paar etappes in 1 trip kunt doen.
Blaren en ander ongemak
Je ontkomt zo nu en dan helaas niet aan lichamelijk ongemak. Je voeten hebben het meest te lijden. Blaren heb je zo nu en dan. Onze remedie:
- op tijd natte sokken wisselen voor droge. Want je gaat zweten in je schoen, tenzij het koud is. Geen speciale sokken, gewone katoenen sokken bevallen ons nog het beste.
- Zorgvuldig goede wandelschoenen uitzoeken. Dit is echt heel belangrijk. Wij hebben beiden bovendien zooltjes in de schoen, die door een podoloog zijn gemaakt. Je schoen moet daar ruimte voor hebben.
- Blaren zo snel mogelijk doorprikken, ook onderweg. Als het vocht eruit is gedrukt kun je gewoon weer door. Het ergste is een stukgelopen blaar. Dan kun je niet verder, want het duurt dagen voordat zoiets weer geheeld is.
