Zaterdag 30 mei 2025, Fietstocht Gemeente Noordenveld (104 km)

Het beloofde vandaag een prachtige dag te worden met weinig wind (kracht 2) en dus tijd voor de jaarlijkse 100 km fietstocht. Deze keer geen Groningen naar Zwolle route, want dat hebben we al vaker gedaan (3x). We wilden eigenlijk een tochtje met begin- en eindpunt in Leek en dan in Drenthe. Op zoek naar een rondje kwam ik deze site tegen, een route van 107 km binnen de gemeente Noordenveld, en dat leek ons wel wat.

Op tijd opgestaan natuurlijk en om 09:30 vertrekken we van huis om in Nietap de route op te pikken. Vandaar naar Roden, waar de tocht eigenlijk drie keer langs komt. Op de site van de route staan ook diverse zaken die je kunt bezichtigen, zoals bijv. het gevangenismuseum in Veenhuizen. Het is, geloof ik, ook de bedoeling dat je meerdere dagen uittrekt voor de route. Welke gek wil dat nou ook in 1 dag doen 🙂 

Na Roden gaat het naar Leutingewolde en Roderwolde. Daarna naar Peizermade en de Onlanden naar Peize, waar we maar eens aan de koffie gaan. Café Ensing, die wel kennen, is helaas gesloten vanwege een groepsparty en die verwijzen ons naar cafe de Peizer Hopbel. En die hebben prima appeltaart.  Daarna verder naar Altena, weer naar Roden en dan op weg naar Norg. En je komt steeds over weggetjes, die we niet kennen, terwijl we toch  vaak genoeg naar Norg fietsen. Maar dat gaat dan altijd via een route die je nooit verandert. Dat is het leuke aan deze tocht. 

Wat ook erg mooi is, is de natuur. Alles is nog heel mooi groen en de kalfjes en veulens zijn nog klein en springen door de weide. Erg leuk om te zien.

In Norg ook weer op een terras voor een drankje. Hierna weer een stuk terug richting Roden en dan met een grote boog naar Westervelde, Huis ter Heide (al dicht bij Assen) en Veenhuizen. Daar stoppen we bij café/restaurant Bitter en Zoet voor de laatste stop. Ook deze kennen we goed van eerdere fietstochtjes.  

We hebben inmiddels  85 km gereden en ik bekijk even via Google Maps hoeveel de afstand is naar huis. En als we die route nemen komen we mooi over de 100km heen. We stoppen derhalve met de Noordenveldroute en nemen onze eigen route terug naar huis. Rond 19 uur zijn we weer thuis. 

De route:

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1o4IQ-zq6_gtaK4DCyV-WeUqgNBirefQ&usp=sharing

Zondag 18 mei 2025 van Groningen naar Leek (22,2 km)

We wilden graag een 20 km  tochtje in de buurt lopen, en een wandeling van Groningen naar Leek leek 🙂 wel wat.  We namen daarvoor het fietspad onderlangs  het Leekstermeer en door de Onlanden, dat we ook wel eens gebruiken om per fiets naar Groningen te gaan. Bij het vertrek weer de bekende problemen: welke kleding moeten we aan? Dat wil in het voorjaar nog wel eens een dingetje zijn.

We gingen rond 9 uur met buslijn 3 naar Groningen, stapten uit op het Zuiderdiep en liepen even naar de Grote Markt voor een koffie bij café Willem Albert. Daar komen we wel vaker, dus dat was een goede startpunt.

Na de koffie op pad en via het stadspark liepen we de stad uit. In het stadspark passeren we een monument voor Jan Evert Scholten, de zoon van Willem Albert Scholten, één van de rijkste mannen destijds van Nederland. We gaan verder via de nieuwe wijk bij Eelderwolde naar café de Onlanderij voor een 2e koffie. 

Daarna verder door de Onlanden richting Roderwolde en door naar Leek. Dit stuk is eigenlijk een deel van het Drenthepad, maar we zien nu dat de routebordjes er niet meer zijn. Thuis maar even nagekeken hoe dat zit en inderdaad die route is hier flink verlegd. 

In Leek even een ijsje genomen bij de Dorpskamer en daarna naar huis. Onze derde 20 km tocht van dit jaar zit er weer op.

De gelopen route:

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1ZoqvFEwZEVr7kvHdslRoacuctkg-qiY&usp=sharing

Zondag 11 mei 2025, van Ruinen naar Uffelte (20,5 km)

Vandaag wederom een tocht van 20 km. We moeten nog een stukje dichtlopen in het Drenthepad van Ruinen naar Uffelte. Dat is iets van 12 km,  maar we gaan in Uffelte wel een stukje verder lopen om toch aan de 20 km te komen.

Per auto naar eindpunt Uffelte en daarna per fiets naar beginpunt Ruinen, waar we beginnen met koffie bij café-restaurant Luning. Deze plek kennen we goed, want we zijn hier al zeker 4 keer eerder geweest tijdens Drenthepad wandelingen.  Daarna op pad. Eerst door het dorp waar nog vrij veel oude boerderijtjes zijn te vinden.

Buiten Ruinen zien we al snel weitjes met nog erg jonge lammetjes, die lekker rondhuppelen. Verderop passeer je theehuis Anserdennen, waar veel oudere fietsers even stoppen. Daarna komt een open stuk waar landbouwers hun bedrijf hebben. Het zandpad waar we lopen is erg mul door de droogte van de afgelopen tijd en dat is zwaar lopen.

Dat doet ons denken aan de eerste keer dat we hier liepen. Het pad was toen erg modderig door de vele regen die er was gevallen.  En ook toen was het zwaar lopen.

Verderop wordt het gelukkig weer wat beter met het lopen en zien we Uffelte al liggen. Daar eerst maar even een drankje bij “Herberg de Roskam”, en daarna even naar de auto om wat spullen kwijt te raken en verder de route naar Havelte op en neer voor de resterende 8 km’s.

Het weer was vandaag prima en we hadden weer een leuk tochtje.

De gelopen route:

Zondag 27 april 2025, van Ruinen naar Beilen (20,7 km).

Het is al bijna mei en we hebben nog geen enkele tocht gelopen dit jaar. En daar was een goede reden voor, helaas. Ik had op 18 februari na de repetitie van m’n zangkoor (de Mensinghesingers) bij het verslepen van de piano een wieltje van de piano midden op m’n linkervoet gekregen. En die krengen wegen 300-400 kg, dus dat kwam wel even hard aan. Maar inmiddels, na 2 maanden,  durf ik weer een tocht van 20 km aan.

We moeten nog 3 etappes lopen van het Drenthepad en dan zijn we er klaar mee (voor de 2e keer). De eerste is van Ruinen naar Beilen door het Dwingelderveld en dat is een mooi stukje. Zoals gebruikelijk nemen we met de auto ook de fietsen mee, parkeren de auto in Beilen in de buurt van het station en fietsen naar Ruinen. Koffie drinken we bij café-restaurant Luning, dat we inmiddels ook al goed kennen. Daarna rond 11 uur op pad.

Als je het dorp uitloopt kom je al snel op het Dwingelderveld dat erg groot is, zo’n 37 vierkante km,  en ligt tussen Ruinen, Dwingelo en Beilen. Wat weer opvalt zijn de grote plassen die je ziet liggen. Het is ook het belangrijkste natte heideveld van West-Europa.

Verderop kom je zelfs via een plankenpad over een erg nat stukje veen. Daarna steken we de A28 over en naderen Beilen. Rond 17:20 uur zijn we weer bij de auto. Fietsen halen in Beilen en nog even een drankje nemen bij Cafe Luning en daarna naar huis.

De gelopen route:

Vrijdag 20 september 2024,  Ruinen en omgeving (11,5 km)

We hadden wel zin in een wandeling, maar dan geen 20 km. Onze doelstelling van 6 tochten van 20 km per jaar hebben we al gehaald, en daarom een wat kortere wandeling. We moeten eigenlijk van Uffelte naar Ruinen lopen, en hebben zelfs de fietsen op de auto mee om van eindpunt naar beginpunt te fietsen, maar we doen het anders. We gaan gewoon een stuk van het pad vanuit Ruinen wandelen en dan weer terug.

Eerst aan de koffie op het terras van café Luning in Ruinen. Wat opvalt is het vele aantal cafe’s dat je hier hebt, terwijl het toch niet zo’n groot plaatsje is (3700 inwoners). Na de koffie op pad en we lopen richting Uffelte.  We gaan eerst richting het noorden naar het Dwingelder veld en komen langs uitgestrekte maisvelden. Daarna door bossen en langs een theehuis. Het is druk met (bejaarde) fietsers hier. Na zo’n 5,5 km draaien we om en lopen hetzelfde traject weer terug.  In Ruinen is de ijssalon inmiddels open en nemen we een ijsje. Toch weer een leuk tochtje zo, met prachtig nazomerweer van rond de 23 graden C.

De gelopen route:

Donderdag 1 augustus 2024, van Orvelte naar Kamp Westerbork (21,0 km)

Prachtig weer vandaag, dus wederom een wandeling van 20 km. Al de 7e tocht dit jaar. We zetten de auto neer op de parkeerplaats van herinneringskamp Westerbork bij Hooghalen en vandaar per fiets naar Orvelte. Volgens mij wandelen we zo een etappe van 22 km, en dat vinden we wel genoeg.  Thuis heb ik wel een paar omleidingen uitgedraaid, nog steeds vanwege het vele water dat in mei viel.

In Orvelte parkeren we de fietsen op parkeerplaats P1 (makkelijk om na afloop per auto daar de fietsen weer op te halen), en fietsen een stukje het dorp in voor de koffie, bij een bakboerderij. We starten en zijn al een 0,5 km op pad, als ik ineens zie dat we de verkeerde kant oplopen. We lopen zo het pad terug naar Westerbork en dat is niet de bedoeling. Terug derhalve en per fiets naar parkeerplaats P2  aan de andere kant van het dorp en daar opnieuw gestart. Ter hoogte van de Meeuwenplas krijgen we de eerste omleiding. De route is verlegd naar een stukje van het Pieterpad. En inderdaad we komen meteen wat stellen tegen die het Pieterpad aflopen. En dat zien we bij het Drenthepad toch heel weinig. Het Pieterpad is populair!

Waar we een beetje gek van worden zijn alle muggen die ons belagen. Zal wel komen door de natheid van het gebied en door alle regen van dit jaar. Vooral Renée heeft er veel last van. 20 muggebulten per been, zoiets. Gelukkig hebben we voldoende Azaron bij ons, om de ergste jeuk te bestrijden.

We besluiten het stukje bij Elp af te snijden en binnendoor te lopen, want ik krijg de indruk dat we door de omleidingen meer lopen dan de geplande 22 km. En bij het Elpermeer doen we dat nog een keer. Het laatste stuk komen we door het herinneringskamp Westerbork. Het blijft toch  erg indrukwekkend om dit allemaal te zien. De herinnering aan de 102.000 joden die van hieruit werden weggevoerd naar de vernietigingskampen in Oost-Europa. Er blijkt van hier ook een bus te rijden die je terugbrengt naar de parkeerplaats. Scheelt ons 2,5 km en daar zijn we wel blij om, want we waren wel wat vermoeid geraakt.

Gelopen route:

Woensdag 10 en donderdag 11 juli 2024, Terugreis

Na het ontbijt halen per fiets de auto op die een paar km van het hotel in een parkeergarage staat, laden de fietsen op, halen de bagage op uit het hotel en vertrekken. De reis gaat prima en we besluiten te overnachten in Fulda, waar we een hotelletje in de omgeving hebben geboekt (bij Trätzhof) . De volgende dag verder naar huis. Het was een erg leuke tocht!

Dinsdag 9 juli 2024, van Abersee naar Salzburg (61 km)

We hebben een korte rit, dacht Wim, ongeveer 30 km, en het was veel beter weer dan gisteren. Het is helder en het zou rond de 30 graden worden. Omdat we (vanwege die 30 km) toch tijd genoeg hadden, besluiten we nogmaals met het tandradbaantje naar boven te gaan. Een prima beslissing want boven hebben we nu een prachtig uitzicht. Als je van het hotel daarboven nog even doorloopt naar de top van de Schafberg zie je zelfs 3 meren tegelijk: de Mondsee, de Wolfgangsee en de Attersee. De andere meren zie je niet omdat er bergen voor liggen. Veel foto’s gemaakt nu! Daarna naar beneden, weer met het pontje terug en per fiets verder. We komen door een leuk plaatsje St Gilgen. Wim heeft inmiddels door dat het toch veel meer km’s zijn en daarom slaan we alvast Faistenau over en rijden binnendoor naar Wittau. Als we over de route naar Vordersee willen is de weg versperd, met ingang van gisteren. En nergens staat hoe je verder moet. Nou dat weer. 🙂 

Een mountainbiker die ons ziet speuren stopt en helpt ons verder. We kunnen via een mountainbike pad (met veel grote losse stenen) via Lettengraben naar Ebenau en daarna de route wellicht weer oppikken. Maar na Ebenau moet je voor de route eerst verder naar Deisl via een erg drukke weg zonder fietspaden. Gaan we niet doen, wegens te gevaarlijk. We laten de routeplanner Osmand op Wim’s telefoon wel een fietsroute uitzoeken naar Salzburg, en dat werkt prima. Al met al zijn we wel een beetje laat in Salzburg.

Eerst maar even naar het centrum voor ijs en wijn. D.w.z. Wim aan het bier en Renée aan de witte wijn. Dat had ze beter niet kunnen doen, wegens veel te warm. Ze weet dat ook wel, want in het verleden heeft ze daar vaker problemen door gehad. Na een paar slokken toch de wijn maar stiekem weggegooid toen de ober niet keek. Het was een Grüner Veltliner, en die vindt ze eigenlijk ook niet lekker meer. Ook dat nog 🙂 .

Wel een vermoeiende dag toch, ook door de hoge temperatuur. En de steile klimmetjes moesten soms met de turbo stand van de e-bikes genomen worden!

Eenmaal terug in het hotel bleek dat onze kamer niet geboekt was. Onze bagage stond wel in de lobby. Na enig gedoe tussen de receptie en Eurobike lukte het allemaal toch vrij snel. Al met al kregen we een ruimere kamer. Ook even een mail aan Eurobike gestuurd over de stremming, zodat ze volgende rijders op de route kunnen waarschuwen en een alternatief kunnen bieden.

De gereden route:

(een deel anders gereden, zie tekst hierboven)

Maandag 8 juli 2024, van Bad Goisern naar Abersee (34 km)

Na het vertrek meteen in het dorp bij een bakker broodjes voor de lunch gehaald en bij de Spar groentes en kaas. Die groentes bevallen mij erg goed. De “doorstroming”  is erg verbeterd. Via de rivier de Traun rijden we naar Bad Ischl, bekend van keizerin Sisi van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk in de 19e eeuw. We nemen een koffie op een terras aan de rivier en zien meteen dat dit een luxe oord is. Dames met erg mooie kleding aan en om 11 uur al aan de wijn, van die dingen.

We gaan de Kaiservilla bekijken, het zomerslot van de keizer. Verderop staat nog een Sisi cottage, ook wel Marmorschlössl genaamd. Of dit een speciaal verblijf was voor Sisi, of iets anders, blijft onduidelijk. Later lees ik op internet dat de familie deze plek voor het ontbijt gebruikte. Tja.  Er zijn wel erg mooie en goede winkels in Bad Ischl en bij een juwelier vindt Renée een erg mooi armbandje. En die had ze nog te goed van mij! 🙂

Via een redelijk vlakke route gaan we door naar Abersee. Daar staat ons hotel, maar we gaan meteen naar het pontje aan het meer. Want aan de overkant, bij St Wolfgang begint de Schafbergbahn, een tandradspoorbaan naar de top van de Schafberg. En dat het geen gewoon spoor is, maar een tandradbaan, is maar goed ook, want soms heb je het gevoel onder een hoek van 45 graden omhoog te gaan.

Wat ook gek is, dat de huizen voor je gevoel soms 30 graden of meer  uit het lood staan. In onze geest zijn we kennelijk niet gewend dat treinen onder zo’n grote hoek omhoog kunnen. De baan bestaat al sinds 1893 en werd eerst door stoomtreinen bereden. Je bent ongeveer 35 minuten onderweg en stijgt dan 1190 m.  De berg is 1732 m hoog, maar helaas hangen er wolken daarboven als we uitstappen en kun je niet ver kijken. Jammer, maar spectaculair is de rit wel!

Terug naar beneden naar het centrum van St Wolfgang waar een zomerfeest aan de gang is. We eten op het terras van een hotel en ongeveer naast ons speelt een leuk bandje oude R&B en andere blues nummers. Ze spelen erg goed.  Rond 19:30 met het pontje terug over het meer naar ons hotel.  Leuke dag weer.

De gereden route:

Zondag 7 juli 2024, van Altmünster naar Bad Goisern (29 km)

Ook vandaag geen lange fietsetappe, maar wel veel kilometers omdat we een deel van de tocht met de trein gaan. Na het ontbijt eerst per fiets langs de Traunsee naar het plaatsje Ebensee dat onderaan het meer ligt. Vervolgens per trein naar Obertraun aan de Hallstättersee en daar weer op de fiets. Gelukkig geen hoge instap voor de (relatief zware) fietsen.

In Obertraun buiten het station eerst maar eens aan de koffie. Dat was leuk: een klein cafeetje, waar je binnen alles zelf moest halen.  Binnen was het piepklein en overvol, bijna op z’n Italiaans. Renée vroeg naar het gebak dat ze daar had staan. Het was een soort strudeldeeg (het blijkt achteraf Topfenstrudel te heten) met kwarkvulling, en het bleek zelfgemaakt en èrg lekker: niet te zoet zoals het meeste hier niet te zoet is. Dat doen ze in Oostenrijk wel goed.

Verder fietsend naar treinstation Halstatt, want daar ligt een pontje om het meer over te steken en Halstatt zelf te bezoeken. Vanaf het meer kun je al goed foto’s maken van het mooie plaatsje. Halstatt is een soort Giethoorn hier, en inderdaad het stikt weer van de Japanners en Chinezen. De Chinezen hebben het stadje in China zelfs nagebouwd als toeristenattractie. Tot aan de jaren 60 van de vorige eeuw kon je Hallstatt alleen per boot bereiken. Er werd zout gedolven en het stadje lag helemaal klem tegen de rotswand. We nemen er nog een koffie en lopen het stadje rond. Er is ook een (kleine) waterval te zien. Erg mooi en het stadje was vroeger erg rijk, dat zie je aan de huizen. De kerkjes even bekeken en de waterval in het dorp.

Terug met het pontje en per fiets naar Bad Goisern, waar we in het centrum een hotel hebben. Een beetje een nikserig dorpje, trouwens. Bij een Italiaans restaurant lekker gegeten. De temperatuur was wat laag vandaag, dus met windstopper en regenjasje gereden tegen de kou. Morgen weer 25 graden!

De gereden route:

(het stukje fietsen van  Altmünster naar Ebensee staat niet op de kaart)