Maandag 8 juli 2024, van Bad Goisern naar Abersee (34 km)

Na het vertrek meteen in het dorp bij een bakker broodjes voor de lunch gehaald en bij de Spar groentes en kaas. Die groentes bevallen mij erg goed. De “doorstroming”  is erg verbeterd. Via de rivier de Traun rijden we naar Bad Ischl, bekend van keizerin Sisi van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk in de 19e eeuw. We nemen een koffie op een terras aan de rivier en zien meteen dat dit een luxe oord is. Dames met erg mooie kleding aan en om 11 uur al aan de wijn, van die dingen.

We gaan de Kaiservilla bekijken, het zomerslot van de keizer. Verderop staat nog een Sisi cottage, ook wel Marmorschlössl genaamd. Of dit een speciaal verblijf was voor Sisi, of iets anders, blijft onduidelijk. Later lees ik op internet dat de familie deze plek voor het ontbijt gebruikte. Tja.  Er zijn wel erg mooie en goede winkels in Bad Ischl en bij een juwelier vindt Renée een erg mooi armbandje. En die had ze nog te goed van mij! 🙂

Via een redelijk vlakke route gaan we door naar Abersee. Daar staat ons hotel, maar we gaan meteen naar het pontje aan het meer. Want aan de overkant, bij St Wolfgang begint de Schafbergbahn, een tandradspoorbaan naar de top van de Schafberg. En dat het geen gewoon spoor is, maar een tandradbaan, is maar goed ook, want soms heb je het gevoel onder een hoek van 45 graden omhoog te gaan.

Wat ook gek is, dat de huizen voor je gevoel soms 30 graden of meer  uit het lood staan. In onze geest zijn we kennelijk niet gewend dat treinen onder zo’n grote hoek omhoog kunnen. De baan bestaat al sinds 1893 en werd eerst door stoomtreinen bereden. Je bent ongeveer 35 minuten onderweg en stijgt dan 1190 m.  De berg is 1732 m hoog, maar helaas hangen er wolken daarboven als we uitstappen en kun je niet ver kijken. Jammer, maar spectaculair is de rit wel!

Terug naar beneden naar het centrum van St Wolfgang waar een zomerfeest aan de gang is. We eten op het terras van een hotel en ongeveer naast ons speelt een leuk bandje oude R&B en andere blues nummers. Ze spelen erg goed.  Rond 19:30 met het pontje terug over het meer naar ons hotel.  Leuke dag weer.

De gereden route:

Zondag 7 juli 2024, van Altmünster naar Bad Goisern (29 km)

Ook vandaag geen lange fietsetappe, maar wel veel kilometers omdat we een deel van de tocht met de trein gaan. Na het ontbijt eerst per fiets langs de Traunsee naar het plaatsje Ebensee dat onderaan het meer ligt. Vervolgens per trein naar Obertraun aan de Hallstättersee en daar weer op de fiets. Gelukkig geen hoge instap voor de (relatief zware) fietsen.

In Obertraun buiten het station eerst maar eens aan de koffie. Dat was leuk: een klein cafeetje, waar je binnen alles zelf moest halen.  Binnen was het piepklein en overvol, bijna op z’n Italiaans. Renée vroeg naar het gebak dat ze daar had staan. Het was een soort strudeldeeg (het blijkt achteraf Topfenstrudel te heten) met kwarkvulling, en het bleek zelfgemaakt en èrg lekker: niet te zoet zoals het meeste hier niet te zoet is. Dat doen ze in Oostenrijk wel goed.

Verder fietsend naar treinstation Halstatt, want daar ligt een pontje om het meer over te steken en Halstatt zelf te bezoeken. Vanaf het meer kun je al goed foto’s maken van het mooie plaatsje. Halstatt is een soort Giethoorn hier, en inderdaad het stikt weer van de Japanners en Chinezen. De Chinezen hebben het stadje in China zelfs nagebouwd als toeristenattractie. Tot aan de jaren 60 van de vorige eeuw kon je Hallstatt alleen per boot bereiken. Er werd zout gedolven en het stadje lag helemaal klem tegen de rotswand. We nemen er nog een koffie en lopen het stadje rond. Er is ook een (kleine) waterval te zien. Erg mooi en het stadje was vroeger erg rijk, dat zie je aan de huizen. De kerkjes even bekeken en de waterval in het dorp.

Terug met het pontje en per fiets naar Bad Goisern, waar we in het centrum een hotel hebben. Een beetje een nikserig dorpje, trouwens. Bij een Italiaans restaurant lekker gegeten. De temperatuur was wat laag vandaag, dus met windstopper en regenjasje gereden tegen de kou. Morgen weer 25 graden!

De gereden route:

(het stukje fietsen van  Altmünster naar Ebensee staat niet op de kaart)

Zaterdag 6 juli 2024, van Seewalchen naar Altmünster (39 km)

Een korte etappe vandaag, we gaan van de Attersee naar de Traunsee. Onderweg koopt Renée weer broodjes en kaas bij een SPAR en een bakker in de buurt van Wiesen en dan ben je al redelijk dicht bij Gmunden. In Pinsdorf nog een keer aan de koffie.  Onderweg zien we een hele sliert oude Fiatjes 500 voorbijkomen en ook nog een stel oude eenden. Ze hadden het erg moeilijk, te horen aan het gekreun van de motortjes. Wel schattig. In Gmunden gaan we in de schaduw van een boom zitten lunchen met mooi uitzicht op het meer in de verte. We hebben klapstoeltjes bij ons en die komen nu goed van pas. Bankjes staan hier in de zon en dat is nu veel te heet. We zien steeds hardlopers voorbij komen, niet wetende dat er een wedstrijd gaande is.  Verderop wordt het duidelijk via een bord, het is de Traunsee Berg Marathon van 63 km lang met 4500 hoogtemeters. Het is iets voor ultralopers ontdekken we.

Eerst gaan we het hotel in Altmunster opzoeken waar we al om 13 uur zijn. We mogen de kamer al wel in en de bagage is er ook al. Daarna terug naar Gmunden en op  een terras eerst maar eens erg koud prikwater. Het is nu zo’n 30 graden en we hebben het erg warm. Even het oude centrum en 2 kerken bekeken (lekker koel daarbinnen) en daarna op een terras een ijsje genomen. Je ziet alle lopers voorbijkomen op weg naar de finish iets verderop. Die hebben het natuurlijk ook niet getroffen met juist nu zo’n heel warme dag. Veel  handgeklap vanuit het publiek ter aanmoediging van de lopers. Wij doen daar ook gewoon aan mee, natuurlijk.

Verder nog langs het meer gewandeld naar een kasteel verderop dat ook als trouwlocatie kan worden gehuurd. We zien het bruidspaar van vandaag nog even en veel goed geklede gasten. De bruid was in (zeer smaakvol) felrood. Dat zie je niet zo vaak. Er kwam zelfs nog iemand van de pers aangereden – kennelijk hebben we beroemdheden gezien (maar jammer genoeg herkenden we ze niet).

De gereden route:

Vrijdag 5 juli 2024, van Seekirchen naar Seewalchen am Attersee (76 km)

Het wordt een lange tocht vandaag. We hebben van Eurobike een andere hotel verder op de route gekregen dan het geplande hotel dat aan de Mondsee staat. Kwam waarschijnlijk doordat we vrij laat geboekt hebben en de hotels aan de Mondsee al vol zaten. Het blijkt daar ook erg toeristisch te zijn.

Nou ja, we fietsen toch met e-bikes, voor ons geeft het niet, een wat langere route.  We nemen na het vertrek uit het hotel nog een koffie bij een bakker in het dorp omdat het net dan begint te sputteren. Snel klaart het weer op en begint het erg zonnig te worden. We passeren de Wallersee en het Wengermoor, een moerasgebied.

In Neumarkt aan Wallersee nemen we een 2e koffie bij een bakker. Het blijkt dat het juist vandaag de laatste dag is voor de schoolvakanties. Alle kinderen hebben hun rapport gekregen en veel zien we, als groepje of alleen met de eigen moeder, bij de bakker dit heuglijke feit nog even vieren.

Het leuke van het fietsen door het landschap is dat je veel meer waarneemt dan wanneer je er met de auto doorheen rijdt. Je hoort de vogels, de koebellen (en de kerkklokken, zoals vanmorgen om 6 uur!). En vooral: je ruikt het hooi en het pas gemaaide gras, heerlijk!

Als we lunchen op een bankje ergens op een heuvel bij een kruis en een oude steen stopt er een auto met een man en een vrouw die ons vertellen dat dit een historische plek is (herinnering aan oude heersers in dit gebied).

Het is een vrij lang stuk voor we bij de Irrsee arriveren en verder langs de Mondsee. Terwijl we daar een camping passeren zie ik ineens dat we hier eerder waren. In 1994 hebben we, op terugreis uit Italië, met de caravan op deze camping Seestern  gestaan. Ook toen bezochten we Salzburg. Ik had in het verleden wel eens vaker gezocht welke camping dat toen was, maar was het kwijt en kon het niet terugvinden. En nu zie ik het ineens. Wat beelden in je hoofd doen, blijkt maar weer (na 30 jaar!).

Bij de Attersee gaan we op de boot die een rondje maakt langs 4 plaatsen aan het meer voor we er bij Attersee am Attersee weer af gaan. Vandaar moet we nog een stukje fietsen voor we in Seewalchen zijn. Het hotel is prachtig met een terras met uitzicht op het meer. Normaal gaan we liever in het dorp eten, maar dit was wel een heel mooie plek.

Heerlijk gegeten: spaghetti met truffelroomsaus.

Meren die we zagen vandaag: Wallersee, Irrsee, Mondsee en Attersee. Totaal nu 7 meren gezien.

De gereden route:

(het stukje tussen Unterach am Attersee en Attersee am Attersee 😉 hebben we met de boot gedaan)

Donderdag 4 juli, van Salzburg naar Seekirchen am Wallersee (66 km)

’s Ochtends ontbeten in het hotel, bagage ingeleverd bij de receptie en op pad. De route gaat een tijdje langs de Salzach rivier en is redelijk vlak. Bij Oberndorf gaan we de heuvels in en je merkt meteen waarom dit een “3 fietsjes” tocht is (Eurobike scoort de zwaarte van een tocht met 1 tot max 4 fietsjes). Renée had van te voren de indruk dat 3 fietsjes teveel waren voor deze tocht, vergeleken met de 4 fietsjes vorig jaar in Toscane, maar moet al snel haar mening bijstellen. Behoorlijk veel steile beklimmingen, die nooit lang duren, maar toch.

Bij Arnsdorf bij  een bedevaartskerkje de onderweg gekochte broodjes met kaas opgegeten en daarna weer een eind verder door de heuvels. We zien de eerste van de 12 meren die we zullen tegenkomen, de Grabensee. De tocht heet bij Eurobike ook de Zehn- Seen-Rundfahrt. In werkelijkheid zijn het er zelfs nog wat meer dan 10. Mooi om zo’n meer te zien in een bergachtige omgeving. In de verte zie je zelfs nog sneeuw liggen op de hoge alpentoppen. Bovendien ruik je hier voortdurend hooi en pasgemaaid gras. Alleen al dat maakt het een genoegen om hier door de heuvels te fietsen.

In Mattsee nemen we een ijsje en daarna fietsen we door naar Obertrum. Even de gebouwen bekeken van de firma  Eurobike, die hier zetelt. Renée gaat nog even naar binnen om te vertellen hoe goed wij hun tochten vinden (dit is al de vierde die we doen bij deze organisatie).

Daarna fietsen we door naar Seewalchen, ingecheckt, en naar het terras in het dorp voor een glaasje wijn en daarna op het terras van het hotel de warme maaltijd. Renée eet gegrilde cantarellen op een zomerse salade (heerlijk), en Wim tagliatelle met roomsaus en groente (ook heerlijk).

De meren die we zagen vandaag: De Graben See, de Matt See, en de Obertrumer See.

De gereden route:

Dinsdag 2 en Woensdag 3 juli 2024, heenreis naar Salzburg

We willen op dag 1 van de heenreis veel km’s rijden zodat we op dag 2 nog voldoende tijd over houden om Salzburg weer even te bekijken. We kennen Salzburg overigens wel redelijk van eerdere reizen. Dag 1 reizen we naar Gersthofen bij Augsburg en overnachten we in een hotelletje dat we kennen. Het is rustig rijden via de A7 van Kassel naar Ulm. Deze route bevalt ons beter dan de drukke A3 door het Ruhrgebied. We hebben onderweg zelf nog wel tijd om even te stoppen in Rothenburg ob der Tauber, een leuk stadje dat we al veel eerder hadden willen bezoeken (zie deze link) maar dat toen niet doorging. Deze keer lukt het wel, en het is inderdaad een erg oud en mooi stadje. Maar ook dit stadje is alweer overlopen door touristen, waardoor de charme eigenlijk helemaal verloren gaat.
Hierna door naar Gersthofen, waar we inchecken in het hotel en bij een REWE supermarkt aan de overkant  bretzels en salades halen, om die op de kamer op te eten. Nederland speelt in het EK-voetbal om 18 uur en dat moet Wim zien natuurlijk. NL won met 3-0 van Roemenië.

Woensdag 3 juli.

Na het opstaan gaan we bij een bakker in het winkelcentrum vlakbij het hotel ontbijten. Het is een zeer uitgebreid ontbijt, ruimschoots meer dan het dubbele van wat we normaal aan kunnen. Wèl erg lekker, en ook weer leuk om te zien hoe het er bij Duitse bakkers aan toe gaat. Hier zaten bijvoorbeeld  3 oudere mannen met koffie erbij met elkaar en met anderen te kletsen – we zien dat vaker in Duitsland: een groepje mannen dat bij de bakker bij elkaar komt om koffie te drinken en de wereld te bespreken. Lijkt ons een prima manier om dagelijkse contacten te bevorderen zonder te dwingend te zijn. Je kunt erbij gaan zitten, je haalt je eigen koffie, en je gaat ook weer op je eigen tijd..

Rond München zijn weer de nodige files, maar dat is normaal hier. In Salzburg de bagage uitgeladen bij het hotel en daarna de auto een paar kilometer verderop in een garage geparkeerd. Daar de fietsen afgeladen, fietsenrek opgeborgen in de auto en per fiets naar het centrum, daar nog wat rondgewandeld, en op het Mozartplein een lekkere flammkuchen met gorgonzola gegeten. Daarna naar Schloss Mirabell gelopen om mooie foto’s te maken (dezelfde die Wim al een keer of drie eerder heeft gemaakt, maar ze blijven mooi ;-)) .  Om 18:30 naar een ander hotel dan ons eigen hotel gefietst om contactpersoon Marco van Eurobike te ontmoeten, die ons aan extra bagagelabels moet helpen en ons nog wat extra informatie over de route zal geven. Althans, hij zóu daar zitten, maar blijkt in ons eigen hotel te zitten. Foutje van de man, maar hij komt snel onze kant op.  Daarna teruggereden naar het centrum, terwijl we kleddernat regenden. We zijn druipend de eerste de beste pizzeria/osteria ingevlucht. Daar was het al meer dan overvol, en er kwamen telkens nog meer mensen (groepen) bij. We kregen een beetje een raar plekje op een soort tussenetage. Wel heerlijk gegeten: macaroni + roomsaus met gorgonzola.

Vrijdag 28 juni 2024, van Nieuw Balinge naar Orvelte (21,5 km)

We wilden eigenlijk gisteren lopen, maar het zou ruim 30° C worden en bij die temperatuur wandelen leek ons geen goed idee. Daarom de tocht verplaatst naar vandaag met een temperatuur van rond de 22 graden en geen regen.

De auto neergezet in Orvelte en per fiets naar Nieuw Balinge. Even via Westerbork waar Wim bij de bakker een lekker gebakje kan scoren bij de koffie. Vanaf het terras zien we drie scholieren bij de bushalte naar Emmen staan. De hele tijd alleen maar met hun mobieltje bezig…

In Nieuw Balinge de fiets geparkeerd en op pad. Vrij snel komen we weer in een heidegebied, het Mantingerveld. Dit is inmiddels een behoorlijk groot gebied geworden, bewust beleid nadat, tot aan de jaren zestig, veel heidegebied was omgezet in landbouwgebied. Dat wordt gelukkig langzamerhand weer teruggedraaid. Zie deze site daarvoor.

Na Mantinge op weg naar Bruntinge maar het wordt lunchtijd en we willen de meegebrachte boterhammen opeten. Via de app AlleBankjes kijk ik of er een bankje in de buurt is, maar helaas, niets in de buurt. Dan maar op het zitmatje, dat we altijd bij ons hebben, op de grond zitten. Valt voor een oude man van 75 nog niet mee ook 🙂 

Daarna weer verder. Opnieuw komen we door een groot heideveld, het  Scharreveld. Dit is lastig want er staat veel hoog gras op de geitenpaadjes en flinke stukken zijn nog erg nat ook. Ik stel voor om terug te gaan, maar dat betekent veel omlopen en dat willen we ook niet.

Toch maar door dus en het valt uiteindelijk gelukkig nog wel mee. Overigens hoort de routecoördinator van tevoren de site van het Drenthepad te controleren op wijzigingen, en dat heeft hij (weer) niet gedaan natuurlijk! Want daar stond dat dit stukje van de route onbegaanbaar was door het uitzonderlijk natte voorjaar…

Daarna verder richting Westerbork waar we een ijsje nemen en daarna het laatste stuk lopen naar Orvelte.

De gelopen route:

Donderdag 20 juni 2024, van Sleen naar Nieuw-Balinge (21,3 km)

We hadden qua weer een uitzonderlijk slechte periode achter de rug met kou en heel veel regenwater, dus van wandelen was niet zoveel terecht gekomen. Maar deze dag leek een stuk beter. Dat betekent ook dat je op wandelpaden moet oppassen na zo’n periode, want er kunnen onderweg forse plassen liggen, zo weten we uit ervaring. Per auto naar Nieuw Balinge gereden en met de fiets naar Sleen. En daar bij een bakker aan de koffie (en wat lekkers voor Wim uiteraard).

Even buiten Sleen zien we een mooie rietgedekte woonboerderij staan. En dan met echt riet in plaats van plastic nepriet. Prachtig plekje om te wonen, zoiets. Kan ik als rietdekkerszoon wel waarderen!

Via een rustige weg en eveneens rustige, goed beloopbare paden lopen we naar Oosterhesselen en Gees. Gees is bekend als oud-historisch bewaard gebleven dorpje. Je kunt hier een goede indruk krijgen hoe zo’n Drents dorpje er rond 1800 of daaromtrent uitzag. Zie ook de foto’s toen we daar de vorige keer in 2018 op het Drenthepad liepen.

Als we buiten Gees het heideveld de Hoge Stoep willen doorkruisen lopen we tegen een enorme plas water aan. Geen wonder na al die regen de afgelopen tijd. Er is geen doorkomen aan en we moeten terug. We helpen nog een mevrouw die het Drenthepad ook loopt Ze was verkeerd gelopen en ze was net van plan dat stukje te gaan lopen.  Ook zij moest omlopen.

Via verharde fietspaden en verharde weggetjes lopen we naar  Nieuw Balinge. Per auto de fietsen opgehaald in Sleen, waar we nog even bij de bakker gaan zitten. Naast ons zit een man die per dag enorme afstanden loopt op dit Drenthepad. Hij was 2 dagen geleden gestart in Zuidlaren. Zo’n 40 km per dag dus. Met kampeeruitrusting ook nog – hij staat nu hier op de camping. Baas boven baas zogezegd! Hij vertelde dat hij inmiddels al bijna alle camino’s een keer gelopen heeft, maar toch ook wel erg genoot van het Drenthepad. 

De gelopen route:

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=12Kd8H7Pj-lVFbckr0LeNs08ItpMRopE&usp=sharing

Zondag 19 mei 2024,  van Groningen naar Zwolle (119 km).

Het beloofde een prima dag te worden om te gaan fietsen: 22 graden en windkracht 2 uit het noorden. We hadden eigenlijk nog te weinig zadeltraining gedaan voor de jaarlijkse 100 km tocht, maar het was te mooi om dit te laten lopen. Wij derhalve weer op pad.

Om 08:00 uur staan we op de P&R van Hoogkerk waar we starten. Het wordt een beetje traditie om voor de 100 km tocht naar Zwolle te fietsen en dat doen we vandaag ook weer. Als beloning wacht daar altijd de orsolino bij Maxim’s.

Via de Onlanden fietsen we over de LF9 fietspad richting Peize en daarna naar Norg, waar we bij Hotel Karsten om 9 uur al aan de koffie kunnen, ondanks dat ze eigenlijk nog niet  open zijn (aardig!).

Daarna verder richting Veenhuizen en het Fochteloërveen. Vlak voor Appelscha hoor ik ineens een knal onder m’n zadel vandaan komen en dat staat ineens 30 graden achterover. Met het gereedschap dat we op dit soort tochten altijd bij ons hebben probeer ik het zadel weer recht te krijgen. Maar er is iets stuk  op de zadelpen en dat lukt niet. Iemand die ons voor zijn huis had zien staan, komt kijken of we misschien gereedschap nodig hebben (aardig!). Hij raadt ons aan naar de fietsenmaker van Appelscha te gaan die vandaag (zondag, maar ook Pinksteren) open is om fietsen te verhuren. En die wil wellicht wel repareren. Zo gezegd zo gedaan. Voorzichtig fietsend op zo’n raar staand zadel naar het dorp en inderdaad. Ze kunnen en willen helpen. Eerst wachten tot de file aan fietshuurders weg is, zegt de man, en daarna mag ik komen. Op een terras de tweede koffie genomen en even rustig gewacht en gekeken tot het kan. Na een halfuur is het rustig, en helpen ze prima. Alle lof voor fietshandel Kramer in Appelscha! Zonder deze  hulp hadden we de tocht moeten afbreken (heel erg aardig!)

Via de duinen van Appelscha en Het Drents-Friese wold via de Havelterberg richting Steenwijk. Daarna snijden we wat stukjes van de LF9 af zodat het wat sneller gaat. De LF9 zelf is op dit stuk zo’n 125 km lang en dat hoeft niet. Iets korter mag ook. In Meppel een ijsje genomen en verder via Hasselt naar Zwolle, waar we om 17:30 uur aankomen. Op naar het terras voor de orsolino (daar deden we het tenslotte allemaal voor), en later frietjes en een glaasje wijn. Daarna per trein weer terug. Weer een erg leuke fietsdag!

De gereden route:

Zaterdag 4 mei  2024

Vandaag gaan we de jaarlijkse 30 km wandeling maken. Het weer is goed, niet al te warm, een graad of 19, maar wel zonnig en het waait gelukkig niet veel. We hebben besloten de 30 km wandeling in het vervolg zoveel mogelijk over verharde paden te lopen. Het lopen over onverhard vergt meer van je voeten en soms zelfs erg veel, zie bijv.  dit stukje. Daarom geen Drenthepad of 11-Stedentochtpad vandaag. We gaan de route lopen die we kennen van een fietstochtje naar Groningen door de Onlanden. Daar staat ergens een caféetje, de Onlanden, en de route daar heen en weer terug vanuit huis is ongeveer 30 km. Was het plan.

Alleen: onderweg is nergens koffie te krijgen, het café in Roderwolde is tegenwoordig dicht. Daarom plan ik de route langs Cnossen aan het Leekstermeer, maar tja die is pas om 10 uur open. En aangezien je voor 30 km wel even onderweg bent starten we vroeg, dwz rond 8 uur.  Om die reden heb ik een omleidingsroute gemaakt zodat we na zo’n 10 km rond 10 uur bij Cnossen arriveren.

We lopen vanuit huis derhalve naar Nienoord, daarna naar Midwolde, Lettelbert, langs de camping aldaar weer terug langs het Leekster Diep richting Leek en vervolgens bij het brugje het Drenthepad op naar Cnossen. Dat stukje is dan wel onverhard, maar uit ervaring weten we dat dat prima te belopen is. En bij Cnossen aan de koffie met appeltaart voor Wim! Daar was het tenslotte om te doen 😉

Daarna verder richting Roderwolde. We zien erg veel jonge lammetjes en kalfjes in de wei staan. Ook veel paarden, die soms lekker met z’n allen door de wei galopperen. In Roderwolde op een bankje de meegenomen boterhammen gegeten en daarna weer verder. Redelijk veel fietsers onderweg zien we hier. Als we onder de weg Peize Hoogkerk doorlopen zien we in de beschildering van de fietstunnel een hooglander die je steeds blijft aankijken terwijl je voorbijloopt. Het lijkt wel alsof hij z’n hoofd met je meedraait. Knap gedaan! Iets verderop draaien we om, want middels Google Maps had ik thuis al uitgerekend hoe ver we moesten doorlopen om bij huis met precies 30 km  te eindigen. En dat blijkt later ook precies te kloppen 🙂

Op de terugweg wordt het wat donker en vlakbij Leek moeten zelfs de regenjasjes even aan. In Leek zelf maar eens een ijsje als beloning en daarna in de Dorpskamer aan de witte wijn. We zijn behoorlijk moe, maar eigenlijk ging het vandaag heel goed. En als we thuis aankomen hebben we precies 30,1 km gelopen!

De gelopen route: