Zaterdag 27 april 2024, van Diever naar Uffelte (21,0 km)

Weer een prima dag om te wandelen, nog wel wat koud, dus de winterkleding maar aan. We zetten de auto neer in Uffelte en fietsen naar Diever over een afstandje van zo’n 8,5 km. Na de koffie in een café kunnen we om 10:30 uur beginnen. Het is koningsdag  vandaag en een plaatselijk fanfareorkestje geeft al  een optreden hier.

Verder het dorp uit en langs Wittelte naar het Brandeveen, een plas die is ontstaan door het afgraven van turf. Nog wat verderop zie je de Havelterberg liggen, met de paarse kleur van de heide erop. (Dat kan eigenlijk niet, in april, maar het is toch echt zo.) Daarna draait de route min of meer en gaan we terug naar het oosten.

Vlak voor Uffelte komen we een schaapskudde met een herder tegen. De schapen en lammetjes zijn erg aan het blaten.

Twee honden houden de hele kudde in het gareel.

De gelopen route:

Zondag 31 maart 2024, van Valthe naar Sleen (20,5 km).

Het paasweekend zou wisselvallig worden wat weer betreft.  Zondag leek de beste opties te hebben voor goed weer, en wij derhalve weer op pad. We gaan vandaag van Valthe naar Sleen, maar het OV is even een dingetje. We zijn dan 1,5 uur onderweg, en op de fiets ben je er binnen 45 minuten, omdat je binnendoor rijdt via Noord-Sleen, ’t Haantje en Klijndijk, waardoor de afstand zo’n 12 km is. Zogezegd zo gedaan.  De kleding is rond deze tijd altijd nog een dingetje. Op de fiets is het zo’n 6 graden en pas ’s middags wordt het een graad of 12. Ik hou het maar bij m’n winterjack met fleecevest. En ook de koffie is een dingetje. Het is eerste paasdag en dan is ’s ochtends alles dicht natuurlijk. De horeca gaat vanaf 11 of 12 uur pas open. Nou ja, dan maar zonder koffie op pad, hetgeen zelden gebeurt kan ik zeggen. 🙂

Rond 11:30 kunnen we starten met de wandeling. Even buiten Valthe komen we langs het onderduikershol in het bos. Kippenboer Albertus Zefat maakte hier een hol voor joodse onderduikers. Door verraad aan de Duitsers heeft hij dat met z’n leven moeten bekopen. In totaal 16 joden hebben hier ondergedoken gezeten, die allemaal de oorlog hebben overleefd.

Via de bossen lopen we richting Emmen, waar we aan de eerste koffie (voor Wim met appeltaart)  kunnen. Het is inmiddels rond 14 uur en het terras is wel open, maar het is ons toch te koud. We gaan binnen zitten.  Daarna verder door Emmen en via Westenesch, met veel mooie oude boerderijtjes verlaten we Emmen weer.

Wat verderop passeren we de N34 en we staan even te kijken van de megalomane fly-over waar het verkeer naar deze weg van en naar Emmen gebruik van maakt. De logica van de verkeers-stromen ontgaat ons even. Verkeersbureau van Emmen?

Daarna verder richting Sleen door de velden, waar we rond 16:45 uur aankomen. Met de auto de fietsen in Valthe weer opgehaald en daarna nog lekker op een terras gezeten in Odoorn met een glaasje wijn.

Gelopen route:

Donderdag 14 maart 2024, van Borger naar Valthe (21,6 km).

Het werd voor deze tijd van het jaar een warme dag, zo’n 16 graden, dus prima weer  voor een wandeltochtje. Per auto naar Valthe en deze keer niet met de bus maar per fiets naar het beginpunt in Borger. Eigenlijk moest de route andersom, maar ja, windkracht 4 vanuit het Zuidwesten, en daarom met de wind in de rug naar Borger gefietst. De knooppunt route die ik had uitgezocht, ging niet goed. Een paar km boven Valthe is de Exloërweg gestremd wegens asfalt werkzaamheden.  Passeren kan hier niet en helaas moeten we weer terug naar Valthe en via een andere route naar Borger. Ook daar een 2e stremming, maar daar kunnen we wel omheen.

In Borger naar bakker Joost voor de koffie (en voor Wim een stukje appeltaart). Daarna om 11:30 eindelijk op pad. Het is weer een mooie tocht over de Hondsrug met heidevelden en veel bossen. Het eerste groen komt er ook al door zien we aan de bomen. Verderop komen we ook langs een Pingoruïne.

Een stukje boven Exloo komen we hunebed D30 tegen. In Exloo zelf maar eens op een terras gezeten. We hadden inmiddels al meer dan 10 km gelopen, want zitten op de bankjes onderweg was toch te koud. Maar hier zitten we redelijk beschut en toch buiten.  Wat verder wordt in het dorp een pracht van een gemeenschapshuis gebouwd, op z’n Drents het Hallenhoes genoemd.  De dakbedekking is van riet en dat bevalt mij als zoon van een rietdekker wel.

Voorbij Exloo  worden we een groot heideveld op en neer gestuurd, het Molenveld. We zien een grote kudde schapen hier grazen. Volgens het routeboekje had Exloo vroeger een scheper, die in opdracht van de boeren deze kudde uitliet op de heide.  Het Molenveld is heel mooi, maar we beginnen de vermoeidheid al te voelen. Zo’n eerste lange tocht na de winterpauze ga je echt wel voelen in je benen en voeten. Het laatste stuk lopen we gelukkig over een geasfalteerd fietspad en niet meer door (soms mul) zand. Erg moe komen we weer bij de auto aan.  Maar de eerste 20 km tocht (van de zes, die we moeten lopen) zit er weer op.

De gelopen route:

Donderdag 17-08-2023, van Gasselte naar Anloo (17,4 km)

Het werd weer tijd voor een wandeling. De vorige was alweer een maand geleden.  Deze keer weer een etappe van het Drenthepad op de Hondsrug, van Gasselte naar Anloo. En we gaan deze keer weer met de bus naar het beginpunt, zij het dat we aan het eind van de tocht nog 1,5 km extra moeten lopen van het eindpunt in Anloo naar de bushalte aan de N34, waar de auto gestald is.

Om rond 09:30 uur kunnen we uitstappen in Gasselte en we lopen naar de bakker dichtbij voor een koffie. Het is daar druk met dorpsbewoners die er even boodschappen komen doen. Toch goed dat dit soort voorzieningen in kleine dorpen als Gasselte (1905 inwoners) nog steeds kunnen bestaan.

Na de koffie op pad. Vrijwel meteen buiten Gasselte kom je op een pad dat vroeger (tot 1967) de spoorbaan is geweest van Stadskanaal naar Assen. Om deze lijn aan te leggen werd rond 1900 een ravijn van 1 km lengte gegraven in de Hondsrug omdat de stoomlocomotief anders niet de helling van de Hondsrug kon opkomen. Een spoorbrug was nodig om het normale verkeer over de spoorbaan doorgang te kunnen verlenen.

Bij het graven ging men door 3 ijstijdlagen heen (zie de foto’s hieronder). We lopen verder en passeren Gieten aan de oostkant. Beetje storend is wel het verkeerslawaai van de drukke N33 van Assen naar Veendam.  We passeren een camping en het Zwanemeerbos, een gebied met 26 grafheuvels. Het Zwanemeer zelf is ontstaan door zandwinning. Ook door dit gebied loopt de zeer oude handelsweg Groningen Coevorden.  De bisschop van Münster bijvoorbeeld (Bommen Berend) maakte in 1672 gebruik van deze weg, bij zijn aanval  op Groningen

Een eind verderop passeren we de N34 en komen in het landgoed Ter Borgh terecht. Dit is door de familie Everts opgezet en bevat o.a een Pinetum met coniferen en een dodenakker waar je een urn met de asresten kunt laten begraven.

Daarna kom je al snel uit in Anloo. We gaan op het terras van de Koningsberg maar even rusten en nog een koffie/thee nemen. Geen tocht van 20 km deze keer, want onze doelstelling van 5 tochten van 20 km per jaar hadden we al gehaald.

De gelopen route:

Vrijdag 21 juli 2023, van Appelscha naar Diever (21,2 km)

Voor een overzicht van alle gelopen etappes van het Drenthepad, zie deze pagina

Het weer was een beetje wisselvallig aan het worden. We aarzelden even of we op deze vrijdag wilden lopen of op zaterdag. Uiteindelijk besloten op vrijdag te lopen en dat bleek een prima keuze. Achteraf hoorden we dat er deze dag in Leek een beste bui water was gevallen. Wij hadden gelukkig alleen maar wat druppen. En zaterdag was een slechte keuze geweest, merk ik als ik dit opschrijf: koud en nat. En zoals gewoonlijk, maar ik verval in herhaling, heb je aan de Weerapps voor dit doel helemaal niets.

We gaan vandaag van Appelscha naar Diever lopen en met het OV van eindpunt naar beginpunt is even een dingetje. Je moet volgens de OV9292 app in Diever eerst naar Dieverbrug lopen, daar de bus 20 nemen naar Hoogersmilde (daar 25 minuten wachten) en dan overstappen op de bus 114 naar Appelscha. Dat is ons niet goed genoeg en we besluiten met de fiets van Diever naar Appelscha te gaan *)

In Diever  om 8:15 uur natuurlijk eerst aan de koffie bij bakker Van Vilsteren voor we op de fiets stappen naar Appelscha. Het is overigens windkracht 1 en je rijdt toch door een mooie streek, dus het is ook gewoon een heel mooi fietstochtje. Via knooppunten bereiken we na 5 kwartier Appelscha, waar we een 2e koffie nemen. En om even voor tienen beginnen we aan de tocht. Meteen in het bos valt het mooie boomkroonpad op dat  hier is aangelegd. Als we de autoweg Drachten Beilen zijn gepasseerd kom je in het Aekingerzand, beter bekend als de Kale Duinen. Zo’n zandverstuiving ontstond eeuwen geleden in Nederland, vaak door teveel heide af te plaggen.

Overigens is het lopen hier nog niet zo gemakkelijk. Zo nu en dan heb je hele stukken mul zand, waar je doorheen moet ploegen. Dat is redelijk vermoeiend. We passeren een uitkijktoren, waar vanaf je een prachtig uitzicht over het gebied hebt.

Na dit gedeelte kom je in de bossen terecht van het Drents-Friese Wold. We zoeken eerst een bankje om de broodjes voor de lunch te eten. We willen er eentje met rugleuning en daar is de app Alle Bankjes weer behulpzaam bij. Prima app! Verderop passeren we een plek waar in 1943 een Canadese bommenwerper werd neergeschoten. Alle 7 bemanningsleden (tussen 18 en 22 jaar oud) kwamen om het leven.

De tocht is wel weer een hele mooie. Het is echt een genoegen om met zulk weer door dit gebied te wandelen. We komen wat koeien tegen die op het pad lopen, maar als ze ons zien snel het bos in wandelen. In Diever gaan we ons op een terras eens te goed doen aan thee/koffie met een Hazelino gebakje. Daarna met de auto de fietsen weer ophalen en naar huis.

*) Onzin natuurlijk (achteraf). Die bus stopte wel degelijk in Diever zelf. Niet goed gekeken Wim!

De gelopen route:

Vrijdag 7 juli 2023, van Witmarsum naar Harlingen (20,3 km)

Voor een overzicht van alle gelopen etappes van het Elfstedenpad, zie deze pagina

Prachtig wandelweer vandaag, dus wij weer op pad. Zoals in het vorige Elfstedenbericht al gemeld hadden we nog een stuk dicht te lopen tussen Ferwoude en Harlingen. Het stuk van vandaag, van Witmarsum naar Harlingen,  is eigenlijk maar 16 km, dus we zullen in Harlingen nog wat rondlopen om de 20 km vol te krijgen. Als we de auto geparkeerd hebben in de buurt van het treinstation (Harlingen Haven) even naar de plek gelopen waar de veerboot van rederij Doeksen ligt naar Terschelling. Daar is ook een prima café voor de eerste koffie. Het is op dit tijdstip rond 09:15 al erg druk met toeristen die naar de eilanden willen. Vandaag maar weer eens met de bus naar het beginpunt van de wandeling, want er is een rechtstreekse busverbinding (wel eens per uur) van Harlingen naar Witmarsum. Om 09:50 stappen we in en zijn  even na 10 uur al in Witmarsum. 

Witmarsum is bekend als de geboorteplaats van Menno Simons (1496-1561), stichter van de Doopsgezinde kerk (leden worden ook Mennonieten genoemd). Als we het dorpje uitlopen komen we een kleine bakker tegen met klein terrasje buiten, dus die heeft vast wel koffie. Inderdaad., dus hier de 2e koffie met wat lekkers voor Wim natuurlijk.

Daarna het dorp uit en de weilanden in. Even een correctie op het vorige Drenthepad bericht waarin ik klaagde dat er in Friesland alleen maar weilanden en maisvelden te zien waren (oftewel de Nederlandse vlees- industrie!) . Hier zien we weer volop aardappel- en bietenvelden.  We lopen deels over voormalige zeedijken, die nog stammen uit de tijd dat hier veel slenken en binnenzeeën waren, zoals de Marneslenk, meteen onder Harlingen (letter H in het kaartje), en de Middelzee.

Bovendien zijn de vaarten ernaast de plekken waar de Elfstedenrijders langskomen.  Ook zien we veel koeien en schapen op deze dijken. Lastig is, dat het hier erg onregelmatig loopt. Je voeten zwikken voortdurend door de kuilen en gaten die de dieren achterlaten. Na een tijdje begin je dan ook erg de spieren van je voeten te voelen.  Maar toch is het wel mooi om hier te lopen, met je gedachten bij de Elfstedenrijders.

Via Arum lopen we naar Kimswerd en dat is ook een historische plek. Hier woonde rond 1500 Pier Gerlofs Donia, oftewel Grutte Pier. Geen wonder dat hij woest werd toen Saksische huurlingen, in opdracht van het toenmalige Habsburgse gezag (keizer Karel de 5e),  in Friesland aan het plunderen waren, waarbij z’n boerderij in vlammen opging en Piers vrouw werd gedood. Hij werd vrijheidsstrijder en richtte een leger op om tegen de overheersers te vechten. Het verhaal gaat dat hij met z’n zwaard in één klap 2 man tegelijk kon onthoofden. Dat zwaard (lengte 2m18 en 6,6 kg zwaar) hangt in het Fries museum in Leeuwarden. Hij  wordt ook gezien als bedenker van het sjibbolet “Bûter, brea en griene tsiis, wa’t dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries” wat zoveel betekent als: “Boter, roggebrood en groene kaas, wie dat niet zeggen kan is geen oprechte (ware) Fries“. Hij zou dat hebben gebruikt om na te gaan of de opvarenden van schepen op de Zuiderzee wel Fries waren. Was dat niet het geval, dan zouden ze onverbiddelijk door Pier met zijn enorme zwaard onthoofd zijn en werd hun schip geplunderd (bron: Wikipedia)

Kimswerd is weer een mooi oud en klein dorpje. Daarna verder naar de zeedijk en buitenlangs de dijk naar Harlingen.  De rugzakken kunnen nu wel in de auto en wij nog even verder door de binnenstad. Eerst op een terras koud water om weer bij te komen (het werd zo’n 27 graden vandaag) en daarna nog een lekker ijsje op een ander terras.

De gelopen route:

Vrijdag 23-06-2023, van Anloo naar Paterswolde (30,0 km)

Voor een overzicht van alle gelopen etappes van het Drenthepad, zie deze pagina

Het werd prima weer (max. 25 graden) om een wandeltochtje te maken. Bovendien wilden we de jaarlijkse 30 km tocht ook graag maken en rond deze tijd heb je veel  daglicht, wat daarvoor wel een beetje nodig is. We wilden een beetje dicht bij huis blijven om niet teveel tijd te verliezen. De keuze viel op het deel Anloo naar Paterswolde.  De bus nemen (3 stuks via Assen) naar het beginpunt had gekund, maar ik was bang dat bij de start in Anloo de horeca nog wel dicht zou zijn en dat bleek later ook zo te zijn. Daarom gingen we per fiets naar het beginpunt en konden rustig bij het vertrek in Paterswolde aan de koffie bij bakker Dunnewind, die we van een vorige etappe nog kenden. Koffie daar, met wat lekkers voor Wim erbij natuurlijk. Door het fietsen (22 km) lever je wel extra inspanning, maar dat moest dan maar, vond ik. Bovendien kwam de wind uit het Noorden en dus hadden we wind mee.

Rond 9:50 uur kunnen we dan in Anloo beginnen met wandelen. En zoals wel bekend is het plezierig wandelen in Drenthe door de bossen en langs de velden. Wat meteen opvalt is dat we weer veel aardappelvelden zien. In Friesland op het Elfstedenpad zie je alleen velden voor veeteelt (gras en mais). In Schipborg gaan we langs bij het cafeetje bij het bruggetje over de Drentse Aa. Een fotograaf is daar net bezig foto’s te maken van een zojuist getrouwd jong stelletje. In verband met de modderpaden hier liep de bruid, die een prachtige trouwjapon aanhad, op gympen, en dat was maar goed ook. We zien dat deze plek een kruispunt is van 3 wandelpaden: het Drenthepad, het Pieterpad en het Groot-Frieslandpad.

Daarna door naar Zuidlaren waar we nog even stilstaan bij het voormalige joodse kerkje en een bord van omgekomen joden uit Zuidlaren. Buiten het dorp koersen we naar het Zuidlaarder meer, waar overigens geen zeilboot is te zien. Zeker te weinig wind om te zeilen. Doet me denken aan de jaren 80, toen ik had besloten bij De Bloemert in mei ’s avonds een zeilcursus te volgen en het stervenskoud was. In de uitspanning hier halverwege de avond toen maar aan de koffie met cognac om weer bij te komen. Met het zeilen is het nooit wat geworden overigens 🙂 We gaan hier op een bankje maar even lunchen met uitzicht op het meer.

Na de lunch verder door Midlaren en het Noordlarense Bos, langs het grote golfterrein dat hier ligt. Na Glimmen gaan we de route veranderen. Ik besef ineens dat door de omleiding bij het Friescheveen (zie kaartje  1 in dit bericht) we veel meer km’s gaan maken dan de 30 die gepland waren. 34 of zoiets. Dat wordt te gek en daarom snijden we een stuk af. We lopen nu via de fietsknooproute van vanmorgen weer terug naar Paterswolde. Dan lopen we wel niet precies het Drenthepad, maar dat hoeft ook niet meer nu (de eerste keer dat we die liepen wel natuurlijk). In Paterswolde even een ijsje gescoord en daarna naar de auto. We staan nu op precies 29 km, en lopen nog even 500 m op en neer om de dertig km vol te krijgen.  Daarna fietsen ophalen en naar huis waar we om 20 uur aankomen. Tja, voor 30 km ben je wel de hele dag bezig dus.

Zaterdag 17 juni, van Ferwoude naar Witmarsum (21,4 km)

Voor een overzicht van alle gelopen etappes van het Elfstedenpad, zie deze pagina

We lopen momenteel 2 paden parallel, het Elfstedenpad en het Drenthepad. Vandaag maar weer eens een etappe van het Elfstedenpad. We hadden nog een stuk dicht te lopen tussen Ferwoude en Harlingen. Dat moet in 2 stukken en vandaag gaan we van Ferwoude naar Witmarsum. We gaan, vanwege de wat  lastige busverbindingen, per fiets naar het beginpunt in Ferwoude. De fietsroute via knooppunten loopt via Makkum, waar wel een bakker met koffie is te vinden die open is. Wat in Makkum opvalt is de enorme hal van een scheepswerf, de Vries Scheepsbouw Makkum, waar (voorzover mij bekend) ook erg dure jachten worden gemaakt.

Om rond 11 uur kunnen we beginnen met de wandeling. Buiten Ferwoude vallen de enorme windmolens op die in het IJsselmeer liggen, ter hoogte van Makkum. We passeren Exmorra met het kleine kerkje, en lopen via vele vlakke weilanden richting Bolsward, waarvan de torens al even uit de verte zijn te zien.

Bolsward is een gezellig oud stadje met veel historie en bekend van o.a. de Sonnema Berenburg drank. We gaan even op een terras zitten hier en nemen een drankje. Daarna door naar Witmarsum waar we rond 17 uur aankomen. Het was weer een leuke dag met prima wandelweer.

De gelopen route:

Zaterdag 10 juni van Florence naar Füssen.

Voor een overzicht van de dagen van deze reis zie deze pagina.

We hebben een van de 2 charme hotels van de tocht, en deze dus in Florence. Het hotel ligt vlakbij het station en een busje zal ons straks ophalen (om 08:30 uur). Dus op tijd op voor het ontbijt. Als we naar buiten lopen staat het busje al klaar en kan onze bagage erin. Beetje veel eigenlijk: 2 rolkoffertjes, 1 weekendtas en 4 fietstassen. We rijden via een 2-baans weg, die we ons nog herinneren van vroeger, Florence uit en daarna de snelweg op. In Montecatini Terme worden we bij ons eerste hotel van de reis afgezet waar onze auto nog steeds staat. We laden de fietsen en bagage op en in de auto en gaan nog even koffiedrinken in het stadje. Daarna op pad naar Duitsland. We hadden graag in Ulm willen overnachten, maar dat halen we niet. Füssen lukt net wel (we gaan weer via de Fernpas). Onderweg houden we steeds Google Maps in de gaten in verband met de files. Desondanks krijgen we er zelf ook nog wel mee te maken, maar tja dit zijn ook erg geliefde routes om in Italie te komen. Wel steeds erg opletten hier, sommigen (Duitsers) rijden erg hard. Dit rijdt toch veel meer gespannen dan in Nederland met z‘n 100 km/uur.

In Füssen rond 20 uur een hotel gezocht en ergens gegeten. Daarna snel slapen.

Zondag 11 juni, van Füssen naar huis

Kort en krachtig, goede terugreis en rond 18 uur weer thuis.

Nog een paar culinaire zaken die we hebben geleerd op deze reis:

• Nergens is het eten én de koffie zo lekker als in Italië
• Espresso is des te lekkerder als het kopje ook echt goed warm is
• Er gaat niets boven eerste klas ingrediënten. Zoals de italiaanse tomaten smaken, daar hoef je eigenlijk niets meer aan te doen
• Pecorino kaas combineert wel heel erg goed met honing of marmelade – kijken of we dat in Nederland ook kunnen krijgen

Vrijdag 9 juni 2023, van Siena naar Greve (51 km).

Voor een overzicht van de dagen van deze reis zie deze pagina.

Op tijd op vandaag, want we moeten ons om 13 uur melden in Greve, bij het busje met aanhanger van Eurobike. Daarom om 6 uur opgestaan en om 7 uur aan het ontbijt. Voor het ontbijt ook al even de accu’s gemonteerd. Dit hotel is een zo geheten charme hotel van Eurobike, dat wil zeggen luxer dan de basisklasse die wij normaal hebben, en het hotel is erg goed. De route is ook weer heel erg Toscaans met mooie vergezichten en stadjes op heuvels. Ook weer veel stijg- en daalmeters vandaag. Maar och, zo nu en dan even de turbo-stand erop en dan overwin je prima de steile hellingen. Die zijn soms zo steil dat je zelfs in de turbo-stand nog wel even flink moet meetrappen. We worden ook al gemakkelijker met de ondersteuning, merken we.  We rijden al vaker de Tour- of de Sportstand op de fiets.

Rond 11:30 zijn we al in Greve, waar Eurobike al klaar staat om de fietsen in ontvangst te nemen. Die gaan terug naar Montecatini  Terme, terwijl wij met een lijnbus naar Florence reizen. De extra accu’s moeten we van de man van het busje van de fiets halen en moeten we zelf meenemen naar het hotel. In Florence eerst in het hotel gedoucht en daarna de stad in. Het is erg lang geleden (de jaren 90) dat we hier waren. Ook hier weer erg veel toeristen. We wandelen naar de Boboli-tuinen, die achter het Palazzo-Pitti paleis liggen. Dat paleis is al in 1458 gebouwd. Daar even op een grasveldje liggen slapen (wat overigens helemaal niet mocht volgens een bordje). Daarna aan de wijn op een terras niet ver van dit kasteel. Daar ook gegeten en retour hotel.

De gereden route: