Deze weblog gaat over onze wandel- en fietstochten
Vandaag moet dan een hersteldag worden voor gisteren. Die dag was wel erg zwaar en we voelen dat vanmorgen. Eigenlijk vannacht ook al: we hadden beiden in het begin van de nacht het gevoel dat we eigenlijk te moe waren om te slapen. Dat klinkt raar, maar zo was het toch echt. “Alpe-Adria-4” verder lezen
Vandaag de zwaarste etappe van deze tocht. We zullen deze dag van zo’n 600 m naar 1200 m moeten stijgen. We kunnen pas om 07:30 ontbijten en staan daarom wat later op. We zitten aan een drukke straat in het hotel en het raam moest wel even dicht om 06 uur. Na het ontbijt op de fiets en vrij snel na de start (na Schwarzach) beginnen de steile hellingen al.
We zien 4 dikke pijltjes op de kaart (zware hellingen) en 5 dunne pijltjes (licht tot middelmatige hellingen). Soms moeten we wel even van de fiets en lopen, hetgeen wijst op hellingen van meer dan 10%. Wat helpt is dat het uitzicht continue heel erg mooi is. Dat is toch wel het leuke aan Oostenrijk. Altijd heb je een fantastische uitzicht op de bergen. Maar het is toch wel vermoeiend, en het ergste moet nog komen vandaag. In Schwarzach ook nog broodjes gehaald en kaas voor de lunch en koffie gedronken bij aan bakker. De fiets van mij geeft vandaag geen problemen. Gisteren liep voor de ketting eraf. Ik dacht eerst aan een probleem met de voor-derailleur, maar vandaag gaat het wel goed. Waarschijnlijk toch een bedieningsfout geweest. “Alpe-Adria-3” verder lezen
Vandaag de start van de Radweg. Het is nu gelukkig wel droog. Het zal niet heel warm worden (23 graden), maar het is warm genoeg voor ons. Na het ontbijt in het hotel, waar al verschillende stellen fietsers zitten, bagage ingeleverd en op pad. We rijden langs de Salzach rivier en het is nog erg vlak hier. Bij Hallein beginnen de eerste klimmetjes, maar die vallen wel mee. “Alpe-Adria-2” verder lezen
We staan vroeg op, want het is een beste rit naar Zuid-Duitsland. Zo’n 800 km. Morgenavond moeten we ons melden in het hotel in Salzburg en vandaag willen we al een heel eind komen. We nemen eens een alternatieve route door Duitsland, via Kassel en de A7. Er is wel veel vakantieverkeer, merken we. De route is wel veel leuker, omdat we deze nog niet kennen. In Noord Beieren staat een beste file op de A7, zien we op de autonavigatie, en daarom hier maar even verder via binnenwegen. We stoppen voor een koffie in Dinkelsbühl. Dit gebied in de buurt van de Kocher en de Jagst kennen we wel een beetje, want tijdens de fietsreis naar Rome kwamen we hier ook langs. “Alpe-Adria-1” verder lezen
Zoals gebruikelijk doen we 1 keer per jaar een fietstocht van 100 km. Een prestatietocht dus. We wilden graag op de Veluwe fietsen, want daar komen we niet zo vaak. En bovendien wilden we het befaamde Orsolino gebakje in Zwolle weer proeven, die Renée overigens inmiddels ook zelf maakt. Dat gebakje is een begrip in Zwolle en omgeving. “100 km fietstocht 2020” verder lezen
Voor een overzicht van alle etappes: ga naar deze pagina.
Vandaag de terugreis per trein. Omdat de trein al om 08:01 uur vertrekt zijn we weer vroeg op vandaag. Maar daar zijn we wel aan gewend deze vakantie. Op het perron treffen we de Belg Pierre en z’n vrouw aan, die de route ook reden, evenals nog een Belg, Luc. Pierre en z’n vrouw kwamen we al een paar keer eerder tegen, onderweg. Het laden van de 5 fietsen gaat zonder veel problemen. Luc is een gezellig prater en wil van alles weten van de anderen over hoe zij het fietsen organiseren. Overigens hebben de Belgen het wat makkelijker met de bagage, want ze kamperen niet. “Via Rhôna, dag 13 en 14” verder lezen
Voor een overzicht van alle etappes: ga naar deze pagina.
Vandaag de laatste etappe en niet eens zo’n heel lange. Maar eerst hadden we nog een onrustige nacht op de camping. Een avond eerder was er een gezellige drukte buiten de camping, maar nu was het rustig. Tot ik rond een uur of 3 een raar geluid buiten de camping hoorde, wat ik maar niet kon plaatsen. Het leek of iemand met een waterslang iets aan het blussen was. Renée had het ook gehoord en begreep het ook niet. Vanmorgen kwamen we tot de conclusie dat de gemeente een automatisch sproeisysteem voor de borders op die plek heeft geïnstalleerd. Zonder het van mekaar te weten hadden we dus een onrustige nacht – je haalt je toch van alles in het hoofd over wat het zou kunnen zijn. “Via Rhôna, dag 12” verder lezen
Voor een overzicht van alle etappes: ga naar deze pagina.
We staan op met een bewolkte lucht, het is wat fris, en er vallen zo nu en dan wat druppen. Dan maar even de fleece-jacks aan. We nemen ons eerste ontbijt bij de tent en dan op naar Avignon. De Via Rhôna loopt nu zelfs door de stad, zien we aan de borden. Ook dit is gewijzigd dus. Ergens op een terras nemen we een petit déjeuner oftewel een stukje stokbrood met boter en jam en een croissant. Daarna lopend de stad in. Het is nog rustig zo rond 10 uur. Het plein vlak bij het Palais des Papes staat wel erg vol met horeca zien we. Ik heb het idee dat het erger is dan de laatste keer dat we hier waren (in 2006), maar als ik thuis die foto’s bekijk is dat onzin. Het was toen ook al zo. “Via Rhôna, dag 11” verder lezen
Voor een overzicht van alle etappes: ga naar deze pagina.
We hebben de afgelopen dagen beiden, onafhankelijk van elkaar, lopen mijmeren over dit soort fietstochten. Het is heel leuk om te doen, en deze tocht is wel anders dan de Loire-à-Velo, die we wat te saai vonden. Maar toch, het heilig vuur, zoals we dat hadden op weg naar Rome, hebben we niet meer. Die Rometocht moest echt, daar hielp geen lieve moeder aan. Maar deze tocht? “Via Rhôna, dag 10” verder lezen
Voor een overzicht van alle etappes: ga naar deze pagina.
Vandaag ligt Montélimar op de route en dat stadje wilden we niet overslaan vanwege aangename herinneringen van een eerdere vakantie, toen we in de Ardèche stonden en dit stadje ook bezochten. We zaten toen op een terras in een platanenlaantje, met mooi gefilterd zonlicht en dat moeten we weer zien, natuurlijk. En we zaten aan de nougat, want daar is dit stadje erg om bekend.
Wat later vertrokken (07:45 uur) want we rijden maar een korte afstand. We passeren de kerncentrales van Cruas (wat een complex, zeg) en drinken koffie in Rochemaure.
Geen toeristen hier, behalve wat fietsers. Rochemaure is bekend om de hangbrug alleen voor fietsers, de Passerelle Himalayenne. Die is gebouwd op de resten van een in 1946 ingestorte verkeersbrug en in 2013 geopend. Het is inderdaad spectaculair, want de brug slingert echt omdat hij zo licht is. Bij storm mag je er ook niet meer over, maar tijdens onze oversteek om 09:45 kon je er zelfs nog fietsen, hoewel dat nog best een enerverende aangelegenheid was. Als hij nog meer slingert, moet je er maar lopend overheen. “Via Rhôna, dag 9” verder lezen