Donderdag 16 augustus 2018, van Bocholt naar Gendringen (19,1 km)
We willen de resterende km’s van het pad tot Kleve (nog 70 km’s) in 4 delen lopen. 2 etappes nu en de laatste 2 etappes verderop dit jaar. Dus vandaag ongeveer 17,5 km.
Zoals gebruikelijk per auto naar het eindpunt ergens tussen Anholt (Duitsland) en Ulft (Nederland), ongeveer bij de grens, en dan per fiets naar het beginpunt even buiten Bocholt. Gelukkig kan Renée dit soort stukjes weer fietsen. Ik had nog even gekeken of het ook met OV kon – dat kon vorig jaar wel. Toen liep er als proef een bus tussen Aalten en Bocholt, waar we dan gebruik van konden maken. Maar de proef is gestopt en de evaluatie heeft nog niet geleid tot een definitief besluit om door te gaan. Jammer, want de wandelaars die wél van OV afhankelijk zijn, hebben daardoor een probleem in dit gebied.
Onderweg op de fiets drinken we rond 10 uur koffie in Anholt. We zijn niet vroeg vandaag, maar gelukkig wordt het niet zo warm (25 graden) als een maand geleden op de Lahn Wanderweg (35 graden). Tevens broodjes en kaas gekocht bij de Rewe. Al met al is het 11:45 uur voor we beginnen met de wandeltocht. Het eerste deel gaat langs het Aa-Strang riviertje. In Nederland komt dat riviertje uit in de Oude IJssel. Grappig zijn een paar erg jonge waterhoentjes, die heel lang kopje onder gaan. Onder water is kennelijk veel te beleven dat allemaal gezien moet worden.
We willen om 12:45 uur lunchen, maar er is alleen een winderig bankje en daarna komt er heel lang niets (de wet van de bankjes gaat weer op). Rond 13:30 komen we aan bij Isselburg en daar vinden we bij de kerk wel een bankje. Een man komt langs met een klein hondje dat Lucy heet. De man vertelt nog wat over Lucy en Renée mag haar zelfs een hondekoekje geven. Dat soort hondjes komen we later op de campings ook veel tegen, dus die heten vanaf nu allemaal Lucy.
Dit gebied is, net als in Nederland trouwens, heel lang leverancier van ijzererts geweest en daarmee ook plaats van ijzersmelterijen en gieterijen.
Vlak voor Anholt komen we nog een enorm kasteel tegen, dat ooit door de heren van Zuilen tussen de 14e en 17e eeuw is uitgebouwd. Anholt hoorde destijds bij de Nederlanden. Na 1641 viel Anholt en omstreken toe aan een Duits adellijk geslacht en werd in 1815 definitief toegewezen aan het koninkrijk Pruissen.
In Anholt nemen we een ijsje en we gaan daarna verder door mooie bossen. Het pad loopt hier precies over de grens. Vlak bij het eindpunt kloppen de aanwijzingen niet meer met de GPX. Het lijkt erop dat de route hier gewijzigd is. Toch de GPX maar gevolgd, want we willen wel graag bij de auto uitkomen. Terug op de camping ga ik dan wel uitzoeken hoe dat hier zit, en hoe het met de volgende etappe moet.
Op de terugreis per auto gaan we nog langs Dinxperlo. Even kijken naar die rare grens tussen Dinxperlo en het Duitse Süderwick. Je vraagt je af hoe hier de smokkel destijds voorkomen moest worden, als je overbuurman in Duitsland woont.
Google Maps kaartje van de gelopen route: