Alpe-Adria-3 – De weblog van Wim en Renée

Maandag 20 juli, van St. Johann naar Obervellach (69 km).

Zie deze pagina voor een overzicht van alle etappes van de Alpe Adria Radweg.

Vandaag de zwaarste etappe van deze tocht. We zullen deze dag van zo’n 600 m naar 1200 m moeten stijgen. We kunnen pas om 07:30 ontbijten en staan daarom wat later op. We zitten aan een drukke straat in het hotel en het raam moest wel even dicht om 06 uur. Na het ontbijt op de fiets en vrij snel na de start (na Schwarzach) beginnen de steile hellingen al.

We zien 4 dikke pijltjes op de kaart (zware hellingen) en 5 dunne pijltjes (licht tot middelmatige hellingen). Soms moeten we wel even van de fiets en lopen, hetgeen wijst op hellingen van meer dan 10%. Wat helpt is dat het uitzicht continue heel erg mooi is. Dat is toch wel het leuke aan Oostenrijk. Altijd heb je een fantastische uitzicht op de bergen. Maar het is toch wel vermoeiend, en het ergste moet nog komen vandaag. In Schwarzach ook nog broodjes gehaald en kaas voor de lunch en koffie gedronken bij aan bakker. De fiets van mij geeft vandaag geen problemen. Gisteren liep voor de ketting eraf. Ik dacht eerst aan een probleem met de voor-derailleur, maar vandaag gaat het wel goed. Waarschijnlijk toch een bedieningsfout geweest.

Na Gigerach moeten we door een tunnel van 2 km. Tezamen met het autoverkeer. Wel een eigen baan, maar de herrie is oorverdovend. We hadden gelukkig oordopjes bij ons. En het was wel nodig ook! Enorm, wat een kabaal, vooral van de vracht-wagens.

Na de tunnel, we hebben er dan z’n 20 km erop zitten, nog maar een koffie. Dit was al behoorlijk vermoeiend dus.

Via een redelijk vlakke route gaat het naar Dorfgastein, waar we de lunchbroodjes opeten bij de kerk en het kerkhof, Harbach en Bad Hofgastein. Maar dan komt Bad Gastein in zicht. We waren door het boekje al gewaarschuwd, 6 dikke pijlen. En het valt inderdaad niet mee. Regelmatig moeten we een stukje lopen. Gelukkig zonder die zware kampeerbagage! Ook andere fietsers moeten allemaal van de fiets af zien we hier. En niet één keer, maar diverse keren. Erg zwaar dus en zo nu en dan maar even in de schaduw uitrusten. Zo hebben we dit nog nooit eerder meegemaakt.

De zwaarste col op weg naar Rome was de Reschenpas, maar die konden we fietsend nemen (met kampeerbagage). Nou hier niet dus. Volgens ons is het stijgingspercentage ver voorbij de 10%, iets wat wij nog net aankunnen.

Spectaculair is de waterval in Bad Gastein. Verder is het allemaal wat vervallen, en dat terwijl het vroeger dè plek voor de jetset was (keizerin Sissi en de Sjah van Perzië bijv.). Veel horeca is er ook niet en we fietsen weer door. In Bockstein nemen we nog een koffie/sprudelwasser en daarna om 16 uur bij de trein. Alles (auto’s, fietsers en wandelaars) moet hier in de trein om naar de andere kant van de Alpen te komen. Na 20 min. zijn we in Mallnitz en kan alles weer uit de trein. Via wederom een erg steile afdaling gaat het van 1200 m weer naar 700 m in Obervellach. Na een ijsje op een terras door naar het hotel wat 4 km verderop ligt. We zijn even bang dat we te laat komen, want de keuken gaat dicht om 19 uur. We stampen even door en zijn om 18 uur binnen. Gelukkig valt het met die regel mee, horen we. We kunnen gelukkig eerst douchen voordat we hier aan het diner kunnen. En het eten is prima.